|
|
Foto credits: Linda Wit, JAN |
|
|
Lieve ,
"Leven alleen is niet genoegβ¦ een mens heeft zonneschijn, vrijheid en een beetje fleur nodig." β Hans Christian Anderson
Ik zag deze prachtige quote op de poster voor een van de kijktips die ik vandaag in mijn letter deel en de waarheid en eenvoud ervan raakte me.
Bestaan en gewoon leven is niet genoeg. We hebben allemaal een gevoel van hoop, vooruitzichten, inspiratie en liefde nodig. Ik geloof erg in de kracht van relaties en gemeenschap en tegelijkertijd leer ik ook om steeds meer mijn eigen 'beetje fleur' in mezelf te vinden. Zoals de bekende uitspraak van William Arthur Ward luidt:
"Happiness is een inside job".
Mijn letter van vandaag ligt in het verlengde van dat proces. Ik deel mijn recente ervaring met een familieopstelling en de lessen die ik mee naar huis heb genomen. Stap voor stap leer ik meer over waar ik vandaan kom en hoe ik die kennis kan gebruiken om nog sterker en gelukkiger in het leven te staan.Β
Ik voelde de drang om mijn inspiratietips dit keer terug te brengen naar de kern van mijn brieven, dus zijn er drie mooie films, een overzicht van mijn muziekplaylists (met nieuwe nummers toegevoegd) en twee boekentips.
Pak je kopje thee, get comfy en scroll naar beneden.Β
Ik hoop dat je het mooi vindt.Β
Love,
Lucy
|
|
|
|
|
|
Hey you,
Het is donker en alle kinderen liggen al lang in bed. Ik zit aan de eetkamertafel en om eerlijk te zijn is het veel te laat om een brief te schrijven, zelfs aan jou, maar mijn deadline komt eraan en ik wil echt geen letter overslaan. Ik vind het dit keer lastiger om te schrijven, omdat ik nog steeds de lessen en gevoelens van de afgelopen twee weken probeer te verwerken.
Zoals je weet is het niet de eerste keer dat ik dit soort blokkades ervaar. Gek genoeg komt het niet wanneer ik geen ideeΓ«n kan vinden om te delen, maar vaak op de momenten, zoals nu, dat ik er misschien wel te veel heb. Ik weet gewoon niet waar ik moet beginnen en ik moet altijd mijn emoties op de een of andere manier laten landen voordat ik ze goed onder woorden kan brengen. Gezien mijn huidige moeite met schrijven, zit ik duidelijk nog midden in dat proces. Het is misschien nog iets te vers. Of als een vriendin het zo raak zei: βschrijven vanuit de wond is veel moeilijker dan schrijven vanuit het littekenβ.
Met dit in gedachten, heb ik wel overwogen mezelf te dwingen om over iets minder persoonlijks en dus minder ingewikkelds te schrijven - een algemener onderwerp misschien - maar dat voelde een beetje nep. Als ik niet helemaal echt met je kan zijn in deze letters, wat hebben ze dan voor zin? Dus ik ga delen wat ik tot nu toe heb, okΓ©?Β
Sinds ik je voor het laatst schreef, heb ik een familieopstelling gedaan onder leiding van Simone Rayer.
|
|
Ik was al langer nieuwsgierig naar de kracht van het systemische werk en na het lezen van 'De Fontein' van Els van Steijn wist ik dat het goed voor me zou zijn om het te ervaren. Ik ben, zoals zovelen van ons, op zoek naar antwoorden over mijzelf, mijn familie en wat ik met me meedraag. Voor degenen onder jullie die misschien niet weten wat een familieopstelling kan doen, heb ik een definitie opgezocht. Hier komt βie: 'Een familieopstelling is een methode die inzicht biedt in jezelf; in je relaties en je gedrag.
Een familieopstelling kan jouw rol binnen je familiesysteem in kaart brengen en legt je positie bloot. Het laat je zien hoe jouw familiesysteem je beΓ―nvloedt. Het geeft inzicht en helderheid in patronen en problemen.'Β
Het was een bijzondere ervaring, die mijn wat troebele innerlijke wateren wakker heeft geschud. Het was ook heel kwetsbaar, after all de ziel van je wortel blootleggen aan random strangers blijft een beetje ongemakkelijk, maar gelukkig waren de lessen die ik kreeg het korte ongemak waard. Ik leerde meer over mijn positie binnen het geheel en ik kreeg ook heel duidelijk patronen en inderdaad ook problemen te zien, waar ik sindsdien veel over nadenk, met name in relatie tot mijn eigen kinderen. Want simpel gezegd, alles wat we niet oplossen, geven we door.
We concentreerden ons op mijn vrouwelijke lijn en er was, laat ik het zo zeggen, genoeg food for thought. Als je mijn boek hebt gelezen dan weet je hoe hecht ik met mijn oma was/ben, dan begrijp je ook hoe confronterend het was om tijdens de opstelling te zien dat de hechtheid van mijn band die ik met haar heb eigenlijk tΓ© intens is. De liefde en levensenergie van mijn oma zou vooral naar mijn moeder moeten stromen. En dan haar liefde en energie naar mij, zoals een fontein. Er is immers een natuurlijke orde der dingen. Zoals het er nu voor staat, stroomt de fontein niet helemaal zoals het hoort en dus zoeken weΒ Β - mijn moeder, mijn oma, ik -Β Β allemaal liefde op de βverkeerdeβ plekken.Β
|
|
De opstelling opende mijn ogen voor het feit dat ik een bijna mythisch verhaal om mijn oma heen heb opgebouwd. Ik denk omdat ik altijd zo'n gevoel van veiligheid in haar vond. Als kind, maar ook als volwassene. Ook na haar dood. Ik ben inmiddels 9 jaar verder, maar vanuit mijn kinderlijke verlangen klampte ik me nog vast aan het gevoel dat ik me meer alleen in de wereld voelde zonder haar. In plaats van vooruit te gaan, keek ik te vaak romantisch achterom. Het was, besef ik mij nu, gemakkelijker voor het behoeftige kind in mij om dat te doen. Daarom was het nu aan mij, volwassen Lucy, om de veiligheid in mezelf te vinden.
Energetisch afstand creΓ«ren tussen mij en mijn oma om ruimte te maken voor mezelf voelde in eerste instantie als iets heel onwenselijks en onnatuurlijks. Het voelde als opnieuw afscheid nemen. 😔 Maar toen ik weer thuiskwam en me toevallig in de week bevond van wat haar 95e verjaardag zou worden, wist ik diep van binnen dat het nodig was. Het was niet de liefde die moest worden afgezwakt, maar de afhankelijkheid.
Het innerlijke kind-werk waarmee ik begonnen ben is de sleutel daartoe. In de opstelling werd bevestigd dat ik kleine Lucy over de jaren had verwaarloosd. Door de banden met mijn oma losser te maken, ontstaat er ruimte om de banden met mezelf te versterken. Emotionele onafhankelijkheid is het doel waar ik me op richt.Β
Ik bracht een paar dagen geleden wat tijd door bij het altaartje in mijn slaapkamer en voor de eerste keer viel het me op, dat in de loop der tijd het stilletjes een plek voor anderen was geworden - met foto's van dierbaren en ook, prominent geplaatst, een doosje met de as van mijn lieve oma Claudine.
|
|
Hoe grappig, dacht ik bij mezelf, die ene plek die ik alleen voor mezelf zou moeten creΓ«ren, is een plaats van aanbidding voor anderen geworden. Zelfs in mijn eigen spirituele werk ging het eerst om de ander. Balans was en is nodig.Β Β
Dus met een nieuw gevoel van richting verwijderde ik liefdevol alle foto's en het doosje met as en verving ze door foto's van mezelf als kind. Er is één foto in het bijzonder die me ontroert... Ik ben klein in een veel te grote jas en ik sta in mijn eentje aan de oever van een rivier zwanen te voeren. Ik ben in actie, maar ook in reflectie. Ik geniet in alle rust van dit mooie moment met deze prachtige wezens. Ik ben alleen. En ik ben helemaal okΓ©. 🙏
Aan het eind van de opstelling zei Simone tegen me: "Wat hier vandaag gebeurde, is niet iets waar je echt over na kunt denken. Je moet het voelen.β En ze had gelijk. Ik kijk ernaar uit om de lessen van deze ervaring dieper in me te laten neerdalen.
Ik schrijf je gauw weer.
Bedankt, zoals altijd, voor het lezen.
|
|
|
|
|
|
|
Moederliefde, avontuur en je hart volgen.Β Drie prachtige thema's. Drie prachtige films. Enjoy!Β
|
|
1. Moederhart (2Doc) - Deze film van Nousjka Thomas trok aan mijn hart als moeder en mens. Het vertelt het verhaal van Tineke (91 jaar) en haar relatie en zorg voor haar zwaar gehandicapte zoon Job (58 jaar). Zoals Tineke zegt: '"Job is 2 meter lang en al 58 jaar mijn baby. Ik zal voor hem blijven zorgen, zo lang ik dat kan". Maar hoe lang houdt ze dat vol en wie heeft wie nodig: Job Tineke of Tineke Job? Prachtig.
|
|
2. Tracks (Cinetree) - Een vastberaden originele vrouw, avontuur, natuur, een waargebeurd verhaal en Adam Driver? Klinkt als mijn favoriete filmingrediΓ«nten. 😉 Deze film, die deel uitmaakt van het nieuwe Cinetree-maandthema 'Into the Wild', is gebaseerd op het verhaal van Robyn Davidson, een 27-jarige schrijfster die besluit om 2700 kilometer door de Australische woestijn te reizen met alleen haar hond en vier kamelen. Niemand begrijpt echt waarom ze het wil doen, maar ze is
vastbesloten om de route af te leggen. Vertrouwend op de goedheid van vreemden leert ze de wereld en zichzelf helemaal opnieuw kennen. Inspirerend!Β
|
|
3. Judy Blume Forever (Prime) - Zoals veel vrouwen van mijn leeftijd was het lezen van boeken van Judy Blume een soort ontwaken. Ik herinner me nog steeds dat ik haar klassieker 'Bent u daar, God? Ik ben het, Margaret' las en het gevoel had dat er een hele wereld voor me openging als meisje. Deze documentaire gaat in op haar persoonlijke leven, hoe ze het schrijven nooit opgaf, haar speciale relatie met veel van haar lezers en hoe ze een van de meest succesvolle Γ©n verboden auteurs van Amerika
werd. Ik was zo blij om te zien dat ze eindelijk geluk had gevonden en interessant om te zien dat het overeenkwam met haar beslissing om geen boeken meer te schrijven. Een echte aanrader!
|
|
|
|
|
|
|
βMusic gives a soul to the universe, wings to the mind, flight to the imagination, and life to everything.β β PlatoΒ
🎵
Voor het geval je ze gemist hebt, hier is een overzicht van de afspeellijsten die ik tot nu toe gedeeld heb, met een aantal nieuwe nummers erbij.Β
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
The books I am currently reading...
|
|
1. Knife, Salman Rushdie - Ik heb recensies gezien die dit boek beschreven als een aangrijpend verhaal over overleven en ontdekken, en dat is zeker waar. Maar ik ontdek ook het liefdesverhaal erin en de combinatie vind ik ontzettend inspirerend. Hij maakt het persoonlijke universeel en dat is een van mijn favoriete goocheltrucs die schrijvers kunnen doen.
2. Bent u daar, God? Ik ben het, Margaret, Judy Blume -Β
Na het zien van de docu over Judy Blume besloot ik deze klassieker uit mijn jeugd te herlezen. Vanaf de eerste bladzijde kwamen de herinneringen terug. De eerlijkheid, de humor, het gevoel dat je letterlijk in het hoofd van Margaret zit. De wetenschap dat Judy Blume precies wist hoe het was om een jong meisje te zijn en dat je dan niet alleen was. Voor extra nostalgie heb ik de omslag van mijn exemplaar van toen opgezocht. Het is grappig hoe zulke dingen in je geheugen gebrand staan.
|
|
|
|
|
P.S. In het belang van transparantie heb een affiliate links gedeeld. Wat betekent dat ik een klein bedrag ontvang als je toevallig via deze link bestelt, zonder extra kosten voor jou. Het is ook goed voor je om te weten dat geen van de tips die ik deel in mijn letters betaald zijn. Als dat op enig moment in de toekomst verandert, laat ik je dat natuurlijk weten.
|
|
|
|
|
|
In een wereld vol uitdagingen zoek ik overal naar random things of beauty.
Hier is een selectie van mijn verzameling.
Β Volg me op Pinterest voor meer moois.Β
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
COPYRIGHT 2024 Practically Perfect B.V.
|
|
|
|
|
|