Lieve ,

Ik hoop dat het goed met je gaat? Bedankt voor het openen van mijn letter. Als dit je eerste keer is, welkom! Voor degenen die mijn mail al een tijdje ontvangen, bedankt dat je steeds terugkomt! 😌

Deze week deel ik mijn gedachten over ouder worden met jullie, het oordeel over ons uiterlijk en heb ik het met je over Sophie Hilbrand. Sommige mensen kiezen een kant. Ik ook. Voor mij is de keuze makkelijk: 
Ik sta aan de kant van vrouwen. 

Ter inspiratie zijn er vier prachtige boekentips, een selectie van de beste nieuwe documentaires en ook een van onze favoriete familierecepten. Alles gaat in één bakje en voilà, klaar! 

Pak je kopje thee, get comfy en scroll naar beneden. 

Ik hoop dat je het mooi vindt. 

Love,

Lucy

foto credit: Anne Timmer / Renske van der Ploeg

Dear you,

Deze week ben ik een beetje dichter bij jullie allemaal en waarschijnlijk te vinden in je lokale krantenwinkel of boekhandel, want ik sta op de cover van Marie Claire. Het is niet mijn eerste keer, maar fotoshoots en tijdschriften blijven een spannend en licht surrealistisch iets waar ik nooit echt aan zal wennen. Ik vind het nog steeds heel bijzonder dat mensen aan me denken voor deze mooie kansen en zeker in deze fase van mijn leven.

Volgende maand word ik 45 en je zou dus kunnen zeggen dat ik meer een covervrouw ben dan een cover girl en dat voelt geweldig. Als je me op mijn 16e had gevraagd wat ik dacht te gaan doen als ik bijna 45 zou zijn, had ik waarschijnlijk niet aan magazine covers gedacht. Want laten we eerlijk zijn, als je nog zo jong bent, lijkt 45 zo ontzettend oud! Maar zelfs na die tienerjaren leek het idee om ouder te worden ook negatief. Ik herinner me dat ik dacht dat mijn veertigste verjaardag zou betekenen dat ik officieel 'past it' zou zijn, maar nu vraag ik me alleen maar af wat precies ‘it’ is? En wie dit überhaupt heeft verzonnen?

Tegenwoordig is lid worden van de big 4 0 club niet iets om bang voor te zijn. De spookverhaaltjes zijn niet waar, spoiler: het leven is dan zeker niet 'voorbij'! 😎 Sterker nog, misschien heb je net als ik het gevoel dat je nog maar net begonnen ben, maar nu vanuit een nog sterker fundament. Zoals Carl Jung zegt: 

"Het leven begint echt op je veertigste. Tot die tijd doe je alleen maar onderzoek."

Als we echt in onszelf kijken, voelen we allemaal dat het leven ongelooflijk kostbaar is en dat ouder worden daarom een prachtig geschenk is. Een geschenk dat simpelweg niet iedereen de kans krijgt om te ervaren. Is het dan niet gek dat we dit weten en ons toch zorgen blijven maken over het verouderingsproces in plaats van het te vieren?

We weten allemaal het antwoord. Het is omdat wij vrouwen, vanaf jongs af aan, worden beoordeeld en gewaardeerd op ons uiterlijk en datzelfde uiterlijk verandert onvermijdelijk naarmate we ouder worden en dat maakt sommige mensen van slag. Soms lees ik de comments (tegen mijn beter weten in) onder foto's van oudere beroemde vrouwen en dan is er altijd de zin 'Wat ze is oud geworden zeg!' en dan denk ik altijd, no shit Sherlock! Ik begrijp nog steeds niet wat ze dachten dat we anders gingen doen?!

Soms zijn de signalen subtiel en soms absoluut niet, maar we krijgen allemaal te horen, te voelen en te zien dat onze waarde en plaats in de maatschappij afhangen van de manier waarop ons gezicht of lichaam eruit ziet. And that sucks, zeker als je ziet dat dezelfde regel niet voor mannen geldt.

De uitdagingen, oordelen en dubbele normen werden me heel duidelijk in de discussies in en rond de opmerkingen over het uiterlijk van Sophie Hilbrand een paar weken geleden. Heb je het gehoord, gezien of gelezen? Of alle drie? Zo niet: er werden buitengewoon onaardige dingen gezegd over Sophies uiterlijk en lacherig gedaan over het shamen daarvan. Helaas voor de Sisterhood, die de laatste tijd meer een glimmende hashtag lijkt te zijn dan de real thing, werden de opmerkingen gemaakt door andere vrouwen. Zo jammer! Maar wat mij echt opviel was de discussie die hierdoor op gang kwam over vrouwen in de publieke belangstelling, die niet alleen ouder worden, maar meer specifiek over hoe. Het blijkt dat zovelen van ons er een mening over hebben.

Voor mij voelt Sophie Hilbrand als een zeldzaam juweel in ons tv/celebrity-landschap, niet alleen vanwege haar talent en haar persoonlijkheid, maar ook omdat ze 48 jaar oud is, op televisie komt en helemaal natuurlijk ouder wordt. En hoe stom ik het ook vind om te zeggen, ze valt er wel door op. 

Tussen zoveel getweakte gezichten is ze a rare thing, en ook al is haar aanpak ietsjes anders dan de mijne, vind ik haar een ware inspiratie. Het zou niet zo moeten zijn, maar er is (helaas) echt lef voor nodig om tegen de stroom en conditionering in te gaan zoals zij doet. Ze conformeert zich niet en ze is prachtig. Haar voorbeeld moedigt me aan om mezelf nog meer te omarmen en ik weet dat ik niet de enige ben.

Tegelijkertijd geloof ik dat de sleutel voor vrouwen om bevrijd te worden van dit idiote, voortdurend aanwezige, oordeel over hoe we eruitzien en hoe we ouder worden, is om alle vrouwen te steunen in de keuzes die ze maken met hun eigen lichaam. Natuurlijk kunnen onze ideeën over wat mooi of 'representatief' is van elkaar verschillen, maar laten we niet vergeten dat we allemaal samen in dit vrouwonvriendelijke web zitten, met zijn druk en verwachtingen. Wie ben ik om te oordelen over een andere vrouw en haar keuzes? Maak ik het probleem dan niet alleen maar groter? Ik denk van wel. 

Helaas is niet iedereen het met me eens. Ik las ook veel onaardige en beschamende opmerkingen gericht aan Tamara Elbaz (de vrouw die kritiek had op Sophie), óók veel van vrouwen, en ik dacht, wacht eens even, nu maakt zij hetzelfde mee! Niet cool en niet nodig.

Persoonlijk vind ik dat hoe iemand eruitziet me niets aangaat en niet belangrijk is. Ik wil niet het spelletje meespelen dat het uiterlijk van een vrouw ter discussie staat of het belangrijkste aan haar is. Met alle uitdagingen waar we in de wereld voor staan, kan het me echt niet schelen of iemand rimpels of gevulde lippen heeft! Ik steun ieders keuze wat betreft zijn of haar eigen uiterlijk. En ik waardeer het enorm dat Tamara en Sophie allebei zo eerlijk zijn over wat ze wel of niet hebben gedaan qua ingrepen, want ik ervaar dit soort openheid als een daad van vriendelijkheid tegenover andere vrouwen, net als het voor onszelf houden van onze mening als we niets aardigs te zeggen hebben. 😉

Ik zag eerder deze week een video met een jonge vrouw die vertelde dat ze werd vernederd en bekritiseerd om haar uiterlijk. Haar verhaal was verdrietig, maar haar boodschap prachtig: ‘love people and let them be’. Ik wens dat we dit allemaal meer zouden uitdragen. Vrouw zijn in deze wereld is vaak al moeilijk genoeg, het laatste wat we nodig hebben is elkaar naar beneden halen. Ook niet voor de ‘grap’. Want als we één vrouw bekritiseren om haar uiterlijk, vallen we alle vrouwen aan en als we dat in het openbaar doen, leren we vooral jonge meisjes een trieste les en houden we de cyclus gaande.

Onder een post van de geweldige Stella Bergsma (lees hier) over dit onderwerp zag ik deze briljante opmerking van Leoni Jansen: ‘Als we elkaar gewoon een beetje liften, hebben we geen botox meer nodig’ en ik dacht Amen! Ha ha. Ik ben oprecht benieuwd wat het effect op ons vrouwen en meiden zou zijn als we wisten dat we op zijn minst op de steun van onze mede-vrouwen konden rekenen - wat onze keuzes ook mochten zijn, niet alleen met betrekking tot veroudering en schoonheid, maar in het leven. 

Kun je je voorstellen welke geweldige nieuwe hoogten van ons potentieel we zouden kunnen bereiken als we bevrijd zouden zijn van de angst om beoordeeld of bekritiseerd te worden? Welke keuzes we ook maakten, we zouden ons veel meer geaccepteerd en geliefd voelen, en vanuit die plaats van zijn zouden we, ben ik van overtuigd, niet te stoppen zijn. Ik weet in ieder geval dat we een vriendelijkere wereld zouden creëren en misschien ook een waar we allemaal meer schoonheid zouden zien in het bevoorrechte proces van ouder worden.

Love people and let them be! 💌

Een tijdschrift tip....en de boeken die momenteel op mijn nachtkastje liggen...

1. De komende maand kijk ik over mijn schouder naar jullie vanaf de voorkant van Marie Claire. De fotoshoot was een feestje en een kans om een andere kant van mezelf te laten zien. Aan jullie tenminste, want ik draag natuurlijk altijd thigh-high laarzen en mini jurkjes met enorme strikken thuis. 😉 Ik hoor graag wat jullie van de foto's en het interview binnenin vinden.

Veel dank aan het Marie Claire team en in het bijzonder Anne Timmer. 💛

Fotografie: Anne Timmer  Styling: Renkse van der Ploeg/HOO.

Dit zijn de boeken die ik de komende weken ga lezen. 

2. Moederland, Milouska Meulens 3. The Wise Heart, Jack Kornfield 

4. Dolende Zielen, Cecile Pin 5. When Things Don't Go Your Way, Haemin Sunim

P.S. In het belang van transparantie heb ik hier affiliate links gedeeld voor alle boeken. Wat betekent dat ik een klein bedrag ontvang als je toevallig via deze link bestelt, zonder extra kosten voor jou. Het is ook goed voor je om te weten dat geen van de tips die ik deel in mijn letters betaald zijn. Als dat op enig moment in de toekomst verandert, laat ik je dat natuurlijk weten.

Ik ben verslaafd aan documentaires.

'In feature films the director is God; in documentary films God is the director'

- Alfred Hitchcock

Hier drie van de beste nieuwe....

1. Frida (Amazon Prime) 'Een intieme, rauwe en magische reis door het leven, de geest en het hart van de iconische kunstenares Frida Kahlo. Voor het eerst verteld met haar eigen woorden - afkomstig uit haar dagboek, onthullende brieven, essays en gedrukte interviews - en levendig tot leven gebracht door lyrical animatie geïnspireerd op haar onvergetelijke kunstwerken'. Prachtig!

2. High & Low (Mubi) Deze film, die vanaf vrijdag 26 april online te bekijken is, beschrijft de duizelingwekkende hoogten van John Galliano's creatieve genius en vervolgens zijn net zo dramatische fall from grace na een incident van afschuwelijk antisemitisch gedrag in 2011. Het belooft niet alleen een eerlijk en kritisch portret te zijn van de ontwerper, maar van de mode-industrie als geheel. Bekijk de trailer hier.

3. Catching Fire: The Story of Anita Pallenberg is een portret van een oogverblindende en niet te stoppen vrouw die het DNA van de rock-'n-roll hielp creëren. Het is pas in mei in de bioscoop/online, maar ik moest deze nu al met jullie delen omdat ik weet dat het geweldig wordt. Zet een herinnering in je agenda, want dit wil je niet missen!!

'Cooking is love you can taste'.

Deze keer een recept uit een van mijn favoriete en meest gebruikte kookboeken -

Little Green Kitchen.

Een prachtig boek vol heerlijke vegetarische recepten geschikt voor het hele gezin.

Dit gerecht met zoete aardappel, rijst, groenten, bonen, tofu en pinda's is een familiefavoriet.

Vol heerlijke groenten en smaken en makkelijk om te maken. Precies zoals ik mijn recepten graag heb. Als je het maakt, laat je me dan weten wat je ervan vindt? Liefs!

'We loved with a love that was more than love'

- Edgar Allan Poe

Volg me op Pinterest voor nog meer moois.

🌻

Ben je net nieuw of heb je een letter gemist? Blader door my archive of love letters. Hieronder vind je de laatste drie:

ONTDEK ALLE 'LETTERS FROM LUCY'
Als je er later bij bent gekomen, het niet in je spam kon vinden of nog geen tijd had om het te lezen, hier een link naar enkele van mijn eerdere brieven.

COPYRIGHT 2024 Practically Perfect B.V.