Lieve ,

Ik hoop dat het goed met je gaat? Ik worstel momenteel met de griep, maar gelukkig heb ik deze week mijn sportles al kunnen doen voordat ik ziek in bed moest gaan liggen. 

Daar ben ik heel blij om, want het heeft lang geduurd voordat ik er eindelijk voor koos om mijn lichaam weer te laten bewegen en ik wil het kleine beetje momentum dat ik heb graag vasthouden. Mijn letter van vandaag gaat over mijn moeizame relatie met sporten, wat me tegenhoudt en ook over mijn tips om uit de sleur te komen, als je er in zit.

Zoals gewoonlijk heel veel aanraders, waaronder een boekenclub met auteurs, mijn favoriete nieuwsbrieven en een lievelingsproduct. 

Tot slot wil ik iedereen bedanken die me heeft geschreven als reactie op mijn brief van de vorige keer over de overgang. Veel van jullie stuurden me brieven waarin jullie je persoonlijke ervaringen toelichtten en ook de tips die voor jullie hebben gewerkt. Ik heb ze hieronder allemaal voor je gebundeld in een pdf.

Ik hoop dat je het leuk vindt!

Love, Lucy

x

Lieve jij,

Hoe was het de afgelopen twee weken? Wat heb je allemaal gedaan?

Ik ben momenteel ziek en heb mijn bed eventjes verlaten om naar een café te gaan om je te schrijven. 

Vorige week hadden we vakantie en ik was hier alleen met de kinderen, omdat Dinand in Amsterdam was om met KANE te werken. Het was niet echt een spannende week. Leia’s school was niet vrij en Jimi is aan het voorbereiden op zijn examens die in mei beginnen, dus waren we gewoon thuis, aan het bakken, spelletjes aan het doen en films aan het kijken. De jongens hebben Brad Pitt ontdekt en dus werken we ons door zijn films heen, wat ik natuurlijk heel moeilijk vond, maar weet je, een moeder moet doen wat een moeder moet doen. 😉

Ik heb ook voor het eerst in mijn leven groepsfitness gedaan. Ik zie mijzelf meer als iemand die liever alleen beweegt... nou ja, eigenlijk ben ik helemaal niet bezig met bewegen! Dat was ik wel toen ik jonger was. Ik speelde voetbal, deed aan karate, ritmische gymnastiek, dans en ik was ook heel goed in lacrosse. Je weet wel, die rare sport waarbij je een harde hockeyachtige bal aan het eind van een stick in een net moet vangen.

Toen ging ik naar de universiteit en stortte ik me in mijn twintiger jaren, toen de enige beweging die ik deed bestond uit letterlijk de hele nacht dansen en shotjes doen. Weet je, het zit allemaal in de pols 😉

In die tijd was sporten nog niet zo'n ding als nu, zelfs niet in Londen waar ik woonde. Natuurlijk, we hadden yoga en steplessen (weet je nog?), maar we hadden niet al die hippe sportlessen en sportscholen die we nu hebben. Het was ongebruikelijk om te zeggen dat je sportte. Misschien zelfs een beetje - althans in mijn kringen van de muziekindustrie - niet cool om te zeggen dat je het deed. Fast forward naar mijn dertiger jaren en ik begon wat meer te sporten... vooral rond mijn bruiloft, toen ik net 30 was geworden. Ik moet zeggen dat als ik naar de foto’s kijk, hard werken loont! Maar sporten was toch iets onregelmatigs voor mij, iets zonder enige vorm van consistentie of commitment.

Ik ben ook altijd vrij slank geweest en in die fase kon ik nog steeds eten wat ik wilde en bewegen hoe ik wilde zonder dat het echt effect had op mijn gewicht, lichaam of gevoel. Nu ben ik bijna 45 en laten we zeggen dat die dagen voorbij zijn.

Echter sinds covid ben ik veel meer sedentair in mijn levensstijl. Veel meer zitten en als ik eerlijk ben, comfort eating. Sinds ik hier op Ibiza woon, zit ik ook veel meer in de auto en comfort eating doe ik ook soms nog steeds – je kwetsbaar voelen kan dat met je doen.

Ik weet niet waarom, maar ik heb een kleine interne weerstand ontwikkeld tegen sporten, terwijl ik absoluut geen excuus heb om het niet te doen. Door de jaren heen, ik zweer het je, hoorde ik letterlijk een innerlijke stem uit mijn diepste binnenste die zei: ‘beweeg....’, ‘alsjeblieft Lucy, gewoon bewegen!’. En keer op keer, jaar na jaar negeerde ik het. Tot nu.

Een groeiend gevoel van vermoeidheid in mijn lichaam, steeds zachter wordende dijen en een kort lontje veroorzaakt door mijn hormonen, dwongen me er eindelijk naar te luisteren. Dus dat is wat ik de afgelopen weken heb gedaan. Ik deed yoga met een leraar en volgde groepslessen. Langzaam maar zeker en het voelt goed. Ik ben trots op mezelf dat ik me ervoor inzet, want de inzet en motivatie ontbraken zo lang. Ik probeerde in de loop der jaren om thuis kleine work-outs te doen, maar die sla je natuurlijk makkelijk over als je geen zin hebt. Dus ik wist dat ik echt een extra zetje nodig had om mee te doen, zoals een groepsles. 

Maar toen kwam mijn andere uitdaging om de hoek kijken: mijn angst om te sporten in een groep, na zo lang niets te hebben gedaan. Ik maakte me zorgen dat ik niet fit genoeg zou zijn om het vol te houden en misschien nog wel eerlijker, wat de rest van de groep van me zou denken als ik het niet kon. Lange tijd zat ik vast in een catch 22-situatie: ik wist dat ik de energie van een groep nodig had om gemotiveerd te raken en tegelijkertijd had ik beginnersangst. Als je geen last hebt van dit soort zorgen, kan ik me voorstellen dat het misschien een beetje stom klinkt. Maar als je, net als ik, af en toe worstelt met negatieve innerlijke stemmen, dan weet ik dat je kunt begrijpen wat een obstakel ze kunnen zijn om iets nieuws te beginnen.

Na mijn eerste groepsles vorige week was ik zo blij om te merken dat mijn angsten totaal ongegrond waren. Niemand, en dan bedoel ik ook letterlijk niemand was met mij bezig. En ik kon het grootste deel van de les prima doen. Ja, mijn gezicht zag eruit als een bezwete tomaat aan het eind, maar is dat niet de bedoeling?

Als je net als ik je lichaam weer in beweging wilt krijgen na een tijd van inactiviteit, maar het ontbreekt je aan motivatie of je weet niet waar je moet beginnen - hier zijn de tips die mij helpen:

Tip #1

Zoals bij de meeste dingen in het leven gaat het beter als we dingen samen met anderen doen. Voor mij betekent dat nu de groepsles, maar als dat voor jou geen optie is, kun je misschien thuis een workout doen met een vriendin, dat kan zelfs via videobellen. Het kan echt helpen om die stok achter de deur te hebben van een vriendin die op je wacht.

Tip #2

Maak je geen zorgen over mooie spullen. Je hebt het echt niet nodig. Ik draag mijn favoriete legging van 15 jaar oud, een sportbeha en een baggy t-shirt. Meestal train ik op sokken of met blote voeten op een matje. Ik weet zeker dat er plekken zijn waar mensen naar de merken van je spullen kijken, maar iedereen die serieus bezig is met fit worden of die je energie waard is, geeft daar niets om, dus maak je geen zorgen.

Tip #3

Niemand is in jou geïnteresseerd - ik bedoel dit op de aardigst mogelijke manier. We maken ons misschien zorgen dat iedereen naar onze wiebelende stukjes kijkt, maar mijn ervaring leert me dat de meeste mensen het te druk hebben om hun eigen wiebelende stukjes onder controle te krijgen.

Tip #4

Koester de beginnersmentaliteit in jezelf, hoe oud je ook bent. Het is echt goed voor ons om nieuwe dingen te proberen en uit onze comfortzones te komen. Hoe vaker we het doen, hoe makkelijker het zal worden.

Tip #5

Begin klein en ga van daaruit verder. Mijn doel is om elke dag minstens 30 minuten te bewegen. Ik ben er nog niet. Nu kost het me twee dagen om te herstellen van de spierpijn van de laatste les! Maar wat ik wel doe, is mezelf pushen om net dat beetje sneller en langer te lopen als ik met de honden buiten ben, net genoeg zodat ik een beetje buiten adem ben en ik kan voelen dat mijn hartslag omhoog is gegaan. En ik werk aan het opbouwen van kracht door elke dag verschillende soorten squats te doen. Voor mij is het perfecte moment de 2 minuten 's ochtends en de 2 minuten 's avonds als ik mijn tanden aan het poetsen ben. 4 minuten lijkt misschien niet lang, maar je zult versteld staan van hoeveel squats je in die tijd kunt doen. Mijn benen voelen al veel sterker aan.

Tip #6

Maak het leuk – soms is het idee om bepaalde bewegingen op een matje te doen net iets te veel van het goede. Op die dagen houd ik het bij dansen, meestal in mijn slaapkamer of keuken. Alles om mijn hartslag omhoog te krijgen. Ik denk niet na over hoe ik er uit moet zien, ik laat me meenemen door de muziek. Hoe groter en vrijer de bewegingen, hoe beter! Dit is trouwens ook mijn favoriete manier om mijn humeur en energieniveau op te krikken als ik me een beetje down voel.

Tip #7

Ik ben net begonnen met sporten na een hele lange tijd niets te hebben gedaan en soms zijn mijn spieren zo pijnlijk dat het zelfs pijn doet om op het toilet te gaan zitten, haha. Ik heb gemerkt dat in bad gaan na het sporten, het masseren van mijn spieren en het nemen van een magnesiumsupplement allemaal helpen. En blijf bewegen – als je niets meer aankunt, ga dan een stukje wandelen.

Tip #8

Omarm elke emotionele ontlading die je ervaart. Ik heb gemerkt dat bij bijna elke work-out sessie die ik doe, er een moment is waarop ik het gevoel heb dat ik kan huilen of waarop ik dat ook echt doe. Ik dacht dat het misschien aan mij lag, maar ik heb het opgezocht en het is heel normaal. Lichaamsbeweging verhoogt endorfine en neurotransmitters die onze stemming kunnen beïnvloeden. Deze chemicaliën kunnen leiden tot een gevoel van verhoogde emoties en huilen is een heel natuurlijke reactie. Persoonlijk ervaar ik tranen als een emotionele ontlading, een soort emotioneel ‘zweten’. Zo kan ik wat opgekropte emoties en stress loslaten die ik in mijn lichaam vasthoud. Ik voel me daarna altijd lichter. Het kan kwetsbaar zijn om dit in een groep te ervaren, maar nogmaals, mijn ervaring is dat niemand echt naar je kijkt. Deze momenten zijn voor mij altijd een goede herinnering dat het bewegen van mijn lichaam net zo goed is voor mijn emotionele welzijn als mijn fysieke.

Tip #9

En tot slot... probeer de balans in jezelf te vinden. Ergens tussen jezelf pushen en jezelf niet te hard pushen. Ik weet bijvoorbeeld dat ik een beetje streng voor mezelf moet zijn als het gaat om opdagen voor beweging. Maar ik weet ook dat als ik niet goed heb geslapen, slaap voor mij een grotere prioriteit is. Als ik een paar keer goed heb geslapen, ga ik weer sporten.

Tip #10

Oh, en nog één laatste ding, het helpt mij om geen fysiek doel voor ogen te hebben, zoals afvallen of in een bepaalde spijkerbroek passen. Uiteraard allemaal goed als dat voor jou wél werkt. Voor mij helpt het om me te concentreren op het gevoel dat ik voor mezelf kies, mijn lichaam en geest de zorg en de aandacht geef die ze nodig hebben. Dan voelt het meer als een daad van liefde, dan als een daad van mijn lichaam onder controle krijgen. 

En ik denk dat we het er allemaal wel over eens zijn dat we meer daden van liefde nodig hebben dan van controle, toch?

P.S.
Vond je deze Letter from Lucy leuk? Voel je dan vrij om hem door te sturen naar een vriend(in) waarvan je denkt dat die er ook van zou kunnen genieten. Zij kunnen zich hier ook aanmelden om deel uit te maken van onze little gang.  

Bedankt voor het lezen en delen. De volgende editie is over twee weken op 10 maart. See you then! 

Podcasts zijn voor mij de soundtrack tijdens het autorijden, als ik de was buiten hang en als ik aan het koken ben. Hier zijn twee van mijn recente favorieten.

1. 'Van overwhelm naar authentieke actie - New Female Leaders

Een prachtig, oprecht, eerlijk en hoopgevend gesprek over hoe je van een overweldigd gevoel naar positieve actie kunt gaan. Goed gedaan Eline & Caroline! Het was zo fijn om naar te luisteren.

      2. What is the Path to Peace? - Tara Brach

Wat is het pad naar vrede vanuit boeddhistisch perspectief? Een gesprek met Tara Brach en Assaf Katz - Assaf Katz is een activist en boeddhistisch leraar in Israël die zich verzet tegen de verwoestende militaire acties en lange bezetting van de Israëlische regering in Palestina, en zich inzet voor het vinden van een pad naar vrede. Ze praten over hoe we kunnen werken met sterke reactieve emoties en trauma's; wat ons helpt om te spreken en te handelen op een manier die werkelijk het grotere goed dient, en wat ons hoop kan geven op uiteindelijke vrede.

So much to watch, so little time...

1. Navalny (NPO) Een paar jaar geleden las ik voor het eerst over Aleksej Navalny in dit stuk in Vanity Fair. Het leest als iets uit een James Bond-film. Toen het nieuws van zijn dood in een Russische gevangenis bekend werd, was zijn naam vorige week weer overal. Deze documentaire over hem werd in 2022 gemaakt en is een fascinerende blik in de wereld van de Russische politiek, de macht en paranoia van Poetin en het leven van Navalny. Navalny's politiek was niet de mijne. Hij flirtte met nationalisme en uitte enkele racistische ideeën toen hij jonger was. Maar zijn bijdrage en sommigen zouden zeggen opoffering om de wereld de dood van de democratie in Rusland te laten zien, is heel belangrijk. Alle ogen zijn nu gericht op zijn vrouw Yulia, die gezworen heeft de erfenis van haar man voort te zetten en Poetin voor het gerecht te brengen.  

2. The Zone of Interest (nu in de bios) Een paar mensen tipten mij deze film, die losjes gebaseerd is op het gelijknamige boek van Martin Amis. Het volgt de Duitse nazi-commandant Rudolf Höss en zijn vrouw Hedwig terwijl ze een droomleven voor hun gezin proberen op te bouwen in een nieuw huis vlak naast het Duitse concentratiekamp Auschwitz. Critici noemen het een prachtige, verontrustende film: ‘Een huiveringwekkend portret van medeplichtigheid. Terwijl over de tuinmuur levens worden verwoest, schenkt de familie Höss zichzelf nog meer koffie in.’  

3. picl.nl

Dit was een tip van mijn lieve vriendin Linda, die weet dat ik dol ben op arthousefilms, maar niet meer zo vaak de kans krijg die te bezoeken sinds ik hier woon.

Via Picl kan ik de belangrijkste en mooiste films thuis bekijken, vanaf de allereerste dag dat ze in de bioscoop draaien. Misschien ook een goede tip voor jou, als je niet in de buurt van een filmhuis woont of toch liever thuis kijkt.

'We lezen om te weten dat we niet alleen zijn' - CS Lewis

1. Against The Stranger - Janine Di Giovanni

Ik vond dit boek voor 50 cent in het tweedehands boekenrek van de British Food-winkel hier op het eiland. Meer random wordt het niet denk ik. Ik wist dat de auteur een internationaal geprezen oorlogsjournalist was, maar ik kon het toeval niet geloven dat ik een boek over de bezetting van Palestina in deze omgeving vond, nadat ik hier de afgelopen maanden zoveel over had gelezen en gevoeld. Ze zeggen dat toeval niet bestaat. Het voelde voor mij als een teken dat ik het gevonden had.

Dit boek is nu 30 jaar oud en beschrijft de toen al ondraaglijke situatie en spanningen tussen Israël en het Palestijnse volk. Ik kreeg kippenvel toen ik sommige hoofdstukken las, wetende wat er vandaag de dag gebeurt. De auteur reist door Gaza, de Westelijke Jordaanoever en Israël en spreekt met burgers, lokale journalisten, soldaten, advocaten, ziekenhuismedewerkers en ook met leden van Hamas en andere groeperingen. Het is een eerlijk verslag. Het geeft een vlijmscherp beeld van het trauma, de angst en de haat (aan beide kanten) zonder de strijd of het geweld te romantiseren. Het boek heeft een blijvende indruk op mij achtergelaten en de conclusies van de auteur zijn duidelijk - de bezetting is onmenselijk en onrechtvaardig en er moet een vrije, gelijkwaardige toekomst zijn voor de Palestijnen komen als er enig gevoel van vrede en veiligheid in de regio wil zijn. Echt een must read. Er bestaat ook een Nederlandstalige versie 'Indringers in eigen land - Israël en de Intifada', maar die heb ik ook alleen tweedehands kunnen vinden. Klik hier.

2. Boeken Club - The School of Life Amsterdam

Vanaf aanstaande dinsdag (27 feb) een online boekenclub waarin zes bekende schrijvers je meenemen door hun favoriete boek aller tijden. Deze boeken móet je gelezen hebben volgens Ilja Leonard Pfeijffer, Özcan Akyol, Anya Niewierra, Rob van Essen, Bregje Hofstede en Babs Gons. Wil je meedoen met de online reeks maar de boeken liever niet kopen? Als lid van de Bibliotheek AanZet kun je het hele boekenpakket lenen. Het grootste deel van de boeken is ook als e-book beschikbaar. Leuk toch?

p.s. Wat vind je van een Letters from Lucy Book Club? Stuur me een mailtje met JA! als het je leuk lijkt.

Ik ben kieskeurig als het gaat om welke nieuwsbrieven ik ontvang en nog kieskeuriger als het gaat om welke ik daadwerkelijk lees.

Hier zijn de nieuwsbrieven die ik ALTIJD open: 

Women's Balance Massage Oil - Neal's Yard Remedies - Dit is massage olie is zo fijn. Het maakt deel uit van de 'Womens' Balance' lijn van Neal's Yard Remedies, die volgens hun website speciaal is samengesteld om een gevoel van balans en harmonie te geven. Wat het ook doet, het ruikt geweldig en het helpt me om me rustiger te voelen als ik gebruik. Ik heb ook hun essentiële olie in mijn diffuser uit dezelfde serie, maar helaas leveren ze nog niet in Spanje of Nederland. Ik heb een link voor je gevonden voor dit product via een Nederlandse webshop. Ik kon geen webshop vinden die het hele assortiment aanbiedt. Anders is een bezoek aan de Neal's Yard winkels in het Verenigd Koninkrijk een absolute tip als je een reis gepland hebt! 

De reacties op mijn laatste brief over de menopauze waren overweldigend. Het was een thema dat zo velen van jullie raakte. Ik heb zoveel tips en persoonlijke verhalen ontvangen, dat ik ze allemaal hier in een pdf heb gebundeld. 

Liefs! x

‘There is nothing more powerful than a woman who is fully aware of everything she deserves...’

Ben je net nieuw of heb je een letter gemist? Blader door my archive of love letters. Hieronder vind je ze allemaal: 

ONTDEK ALLE 'LETTERS FROM LUCY'
Als je er later bij bent gekomen, het niet in je spam kon vinden of nog geen tijd had om het te lezen, hier een link naar al mijn brieven.

COPYRIGHT 2023 Practically Perfect B.V.