Lieve ,

Ik hoop dat het goed met je gaat?

Deze week stond voor mij in het teken van vieringen. Een verjaardag, mijn 45e en ons huwelijksjubileum - 15 jaar om precies te zijn. Ik en wij zorgden ervoor dat we deze mijlpalen echt waardeerden en dankbaar waren voor alle zegeningen die we hebben.

Maar deze persoonlijke hoogtepunten voelden erg dubbel en uitdagend toen de beelden uit Rafah ons deze week bereikten. Persoonlijk dacht ik na 8 maanden van afschuwelijke beelden en menselijk lijden op grote schaal dat ik het ergste had gezien en toen werd het nog erger. Ik heb mezelf de afgelopen week afgevraagd hoe de wereld ooit zal herstellen van deze beelden van de hel... hoe zal er ooit vrede komen na al deze extreme haat en verwoesting?

Ik was van plan om voor deze brief over Dinand en mij te schrijven. maar met deze intense pijn en geweld in de wereld leek het schrijven over mijn relatie bijzonder onbelangrijk. En dat is het ook. Maar toen, na enig nadenken, besloot ik dat het misschien goed was om over iets zo moois en universeels te schrijven als de liefde - want jeetje, wat hebben we daar allemaal veel meer van nodig in de wereld.

Dus met pijn in mijn hart schreef ik over de persoon in mijn hart en het voelde toch heel fijn om me te verbinden met die pure gevoelens van companionship en geluk die er zijn. 

Het was goed om ook met anderen over het onderwerp te hebben en via Instagram heb ik zoveel mooie tips voor een lange en gelukkige relatie gekregen. Hieronder deel ik een aantal van de beste. Ik hoop dat jullie ze net zo leuk vinden als ik.

Met liefde als rode draad heb ik een nieuwe afspeellijst gemaakt met de liedjes die we op onze trouwdag in 2009 hadden. Plus 2 prachtige films, een aangrijpend boek en mijn nieuwe favoriete Ibiza-tip.

Tot slot wilde ik jullie alvast laten weten dat ik eind juni een zomerpauze inlas in het schrijven naar jullie. Vorig jaar deed ik hetzelfde en het gaf me de tijd om volledig met de kinderen te zijn tijdens hun schoolvakantie (11 weken lang!!) en ook om op te laden en een nieuwe berg inspiratie op te bouwen voor jullie allemaal.

Ik ga je missen en misschien jij mij ook een beetje? 😉 Maar maak je geen zorgen, ik heb me voorgenomen om een aantal inspiratiebundels samen te stellen om tijdens de zomer naar jullie te sturen, zodat je zo min mogelijk last hebt van mogelijke cold turkey symptomen. Dus houd je mail in de gaten en als ik terug ben, kan ik éindelijk een aantal nieuwe, spannende projecten met jullie delen!

Maar voor nu pak je kopje thee, get comfy en scroll naar beneden. 

Ik hoop dat je het mooi vindt. 

Love,

Lucy

Dear you, 

Tijd is een grappig iets, nietwaar? Deze week vier ik mijn 45e verjaardag en onze 15e huwelijksdag. Beide belangrijke cijfers zou je zeggen en toch heb ik ook nog steeds het gevoel dat ik maar 24 ben en net de persoon heb ontmoet die mijn man zou worden. De jaren zijn voorbijgevlogen en tegelijkertijd is er zoveel gebeurd in die tijd, dat het vreemd lijkt om te bedenken dat het nog maar twee decennia zijn.

Ik heb gemerkt dat er een diepe schoonheid schuilt in het delen van je leven met iemand voor zo'n lange tijd. De vertrouwdheid, het comfort, het elkaar van binnen en van buiten kennen. En tegelijkertijd het prachtige geschenk dat je iets nieuws leert over de persoon van wie je dacht dat je hem helemaal doorhad. Misschien zijn de beste relaties een beetje als onze favoriete boeken. Telkens als we teruggaan om opnieuw te lezen, ontdekken we nieuwe kleine details of ideeën. Of ons favoriete personage dat een nog onontdekt nieuw trekje onthult. Een beetje mysterie in combinatie met volledige openheid is een krachtige cocktail.

Dinand en ik brengen samen veel tijd door. En we zijn ook heel verschillend in zoveel opzichten. Ik heb me vaak afgevraagd waarom het toch zo goed werkt, want het betekent dat we elkaar vaak niet (direct) begrijpen en dat kan vervelend zijn. Maar ik ben er ook van overtuigd dat de verschillen uiteindelijk ook onze sterke punten zijn. Niet omdat we elkaar compleet maken ofzo, maar omdat we elkaar verrassen, elkaar inspireren en de ander openstellen voor een andere invalshoek. Het is een verrijking. We zijn elkaars haven én horizon. 

Het heeft me enige tijd gekost om Dinand volledig te accepteren voor wie hij is en ik weet dat het hem enige tijd heeft gekost om mij te accepteren voor alles wat ik ben en voor alles wat ik niet ben. Terwijl er in het begin van een relatie dingen aan elkaar zijn die je misschien wilt veranderen of die niet aan je verwachtingen voldoen, zijn we nu in een fase aangekomen waarin die dingen nu júist ook de dingen zijn die we in elkaar leerden waarderen. Dat geeft een enorm gevoel van tevredenheid en rust.

Natuurlijk, soms vind ik hem intens irritant en hij mij. Maar die momenten zijn eerder uitzondering dan regel. In plaats daarvan hebben we een vriendschap gevormd en erin geïnvesteerd waarin we elkaar accepteren zoals we zijn. En daardoor, en ondanks dat, van elkaar houden. Het feit dat ik hem fysiek zo aantrekkelijk vind, helpt ook. Op de dagen dat hij me irriteert, grap ik vaak: jij bent tenminste knap...haha!

Fysieke chemie is belangrijk, maar vriendschap is natuurlijk de sleutel voor the long haul… Dinand is mijn beste vriend en ik die van hem. We zijn lief voor elkaar en eerlijk. En we spreken elkaar aan op onze bullshit... of eigenlijk spreek ik hem aan op zijn bullshit, want ik heb die niet...echt niet hoor! Ha Ha.. 😉

Ik voel me veilig bij hem en ik hou van zijn moed en integriteit. Dit zijn kwaliteiten die ik heel aantrekkelijk vind in een persoon. En natuurlijk hebben we plezier. Al moet ik eerlijk zeggen dat ons idee van plezier in de loop der jaren drastisch is veranderd. Ooit was het feesten en lekker wild doen en nu is het samen in de tuin werken! Oh the joys of getting older!  Maar ja, het voelt goed. We hebben het allemaal meegemaakt en nu zijn we er allebei uitgegroeid, samen.

Dit samen ontwikkelen als mens is iets waar ik zo dankbaar voor ben. We zijn allebei veel veranderd en tegelijkertijd ook meer geworden van wie we altijd echt waren. Het doet me denken aan die Paulo Coehlo quote: “Maybe the journey isn’t so much about becoming anything. Maybe it’s about un-becoming everything that isn’t really you, so you can be who you were meant to be in the first place.”  Ik weet dat het een geschenk is om dit proces op deze manier met iemand te delen.

Ik weet niet zeker hoe goed onze relatie zou werken als we totaal verschillende opvattingen hadden over de wereld en het soort mensen dat we daarin willen zijn. Ik geloof echt dat een gevoel van gedeelde waarden essentieel is. (Hoewel dit misschien een teken is van mijn eigen beperkingen.) En ook al benaderen we ideeën en problemen op een andere manier, ik weet dat we het over de kern van de zaak eens zijn. We zijn een team.

Ik heb dit al eerder gezegd, maar ik denk dat het feit dat we onder minder ideale omstandigheden bij elkaar zijn gekomen, ons als koppel alleen maar sterker heeft gemaakt. Het leren delen van zijn hart met Guusje, het verhuizen naar zijn land om een leven op te bouwen, het omarmen van het moederschap en het doorstaan van de storm van meningen en kritiek van mensen op onze relatie waren allemaal moeilijke en waardevolle lessen voor mij als persoon. De moeilijkere tijden hebben me sterker gemaakt en onze relatie veerkrachtiger. Ze hebben mij ook zachter en meer openminded gemaakt. Ik beoordeel mensen of hun relaties niet zo snel meer. You just don’t know. Zoveel mensen waren ervan overtuigd dat onze liefde niet echt was of geen stand kon houden en kijk ons gaan. 🙏

Ik voel me elke dag dankbaar voor mijn relatie met Dinand en ik zorg ervoor dat ik mijn waardering elke dag overbreng, vooral in de kleine dingen. Een knuffel, een kopje koffie, een compliment, betrokken zijn bij en investeren in waar hij ook mee bezig is. De lijst gaat maar door. En hij doet hetzelfde voor mij. Natuurlijk zijn onze liefdestalen verschillend, maar we begrijpen en waarderen elkaar vloeiend. We weten wat de kleine gebaren betekenen en ze maken allemaal verschil.

Ik herinner mezelf er graag aan om in het moment te blijven met alles, maar ook zeker met hem. Wie weet welke wendingen het leven zal nemen? Hij weet als geen ander dat dingen zomaar ineens voor altijd kunnen veranderen. Ik weet ook dat er een kans is dat we ooit niet meer verliefd op elkaar zullen zijn. Natuurlijk kan investeren in je relatie veel oplossen, maar soms kunnen dingen gewoon veranderen en ik ben me ervan bewust dat té stevig vastgrijpen niks zal veranderen. Wij bezitten elkaar niet en ik vind een vreemde vrijheid in dit idee en nog meer troost in de wetenschap dat ik toch voor altijd bij hem wil blijven. Het leven zal zich ontvouwen met of zonder mijn medewerking, dus ik probeer met de stroom mee te gaan en zoveel mogelijk van hem en ons te houden, zolang het nog kan.

Tot slot wil ik met je delen dat sinds ik aan mezelf en mijn eigen emotionele onafhankelijkheid heb gewerkt, onze relatie van kracht naar kracht is gegaan. Ik leun regelmatig op Dinand voor allerlei soorten steun, maar ik leer vooral meer hoe ik emotioneel op eigen benen kan staan. Ik word wijzer en laat wat van het onvolwassenere gedrag achter me en hoewel het idee van emotioneel onafhankelijk zijn misschien onromantisch klinkt, vind ik het juist het tegenovergestelde. Bij elkaar blijven omdat je dat wilt in plaats van dat je dat moet is een stimulerend en sexy uitgangspunt, althans - dat vind ik. We zijn steeds meer en meer twee stabiele pilaren die allebei het leven dat we samen hebben gecreëerd krachtig dragen. Het evenwicht is prachtig.

Lang leve de liefde,

Relaties zijn zeer persoonlijk, maar toch zijn er enkele universele waarheden die ons in staat stellen om samen nog gelukkiger te groeien en bloeien. Ik heb (zoals ik vaak doe) naar de wijsheid van anderen gezocht voor inspiratie....💌

Klik hier om de tips voor 'Happily Ever After' te lezen die ik kreeg van een aantal van mijn Instagram vrienden. 

Ik voel me instinctief aangetrokken tot films over bijzondere vrouwen. Een van deze tips is nieuw, de andere iets ouder, maar zeker de moeite waard om (opnieuw) te bekijken.

1. Jeanne du Barry (Prime) - Ja, Johnny Depp speelt in deze film... maar het is de actrice Maïwenn die Jeanne du Barry speelt - Louis XV's meest geliefde maîtresse - die de show steelt. De decors en kostuums zijn magisch, maar het zijn de kleine momenten van liefde, verbondenheid en vriendschap tussen de verschillende personages die mijn hart raakten. Een echte aanrader!

2. The Hours (Pathe Thuis & Netflix) - Ik had deze klassieker nog nooit gezien (ook al ben ik een fan van het werk van Virginia Woolf) en het was een absoluut cadeau om te zien. Dit is zeker een voorbeeld van better late than never. Nicole Kidman als Virginia Woolf won terecht een Oscar voor haar prestatie, maar ik was ook bijzonder onder de indruk van Julianne Moore's vertolking van een vrouw die diep ongelukkig is in haar leven en in plaats van zelfmoord te plegen besluit om haar man en twee jonge kinderen in de steek te laten op zoek naar geluk. De manier waarop de film de verhalen van drie verschillende vrouwen in drie verschillende tijden, zo delicaat met elkaar verweeft is adembenemend. Trigger waarschuwing: zelfmoord.

‘If music is the food of love, play on’ - Shakespeare

Toen we in 2008 onze bruiloft planden, wisten we dat we onze liefde voor muziek als basis voor de viering wilden gebruiken. Het was tenslotte de muziek die ons bij elkaar had gebracht... Onze huwelijksuitnodigingen waren een wit doosje ter grootte van een CD, met de woorden ‘Whole Lot of Love’ erop gedrukt. In het doosje zat alle informatie voor de bruiloft, plus een schijfje met de soundtrack van de dag. Er zat een echte mix van alles in - met het doel om de gasten in de stemming te krijgen. Ik heb de nummers, in hun oorspronkelijke volgorde, hier voor jullie gebundeld in een afspeellijst.

 Sociopath - Patric Gagne - Dit boek heeft me de afgelopen twee weken omvergeblazen. Net als ik heb je waarschijnlijk wel eens gehoord van sociopaten en misschien denk je zelfs dat je weet wat ze zijn, maar ik realiseer me nu dat ik geen flauw idee had wat sociopathie echt inhoudt en wat het betekent voor de mensen die zich in het spectrum ervan bevinden. In dit boek deelt Patric Gagne haar eigen ervaring als sociopaat, iets wat ze van jongs af aan van zichzelf begreep, nog voordat ze de woorden had om het te beschrijven. Ze is verschrikkelijk eerlijk, kwetsbaar, hilarisch en scherp. Ik vond het heel boeiend omdat dit soort verhalen meestal over mannen gaan. Het was zeer intrigerend om een vrouw haar duistere kant te horen bekennen. Met 1 op de 25 van ons die op het sociopatische spectrum zitten, denk ik dat dit iets is wat we allemaal meer moeten begrijpen. Een eyeopener!

P.S. In het belang van transparantie heb een affiliate links gedeeld. Wat betekent dat ik een klein bedrag ontvang als je toevallig via deze link bestelt, zonder extra kosten voor jou. Het is ook goed voor je om te weten dat geen van de tips die ik deel in mijn letters betaald zijn. Als dat op enig moment in de toekomst verandert, laat ik je dat natuurlijk weten.

My new Ibiza favourite...

Parada - Voor iedereen die binnenkort een bezoek aan Ibiza plant, moet je zeker een bezoek brengen aan Parada. Het is een nieuwe winkel in het dorp Santa Gertrudis (op de plek waar de winkel Es Cucons was) en het is een Walhalla voor bijzondere merken, unieke cadeaus, huidverzorging, mode en nog veel meer. Ze hebben ook een geweldige kinderafdeling. Het is het droomkind van Sophie, die ook achter Junto's zit en het is fantastisch. Ga eens kijken als je hier bent.

All you need is Love 💌

Hier is een selectie van mijn verzameling.

 Volg me op Pinterest voor meer moois. 

Ben je net nieuw of heb je een letter gemist? Blader door my archive of love letters. Hieronder vind je de laatste drie:

ONTDEK ALLE 'LETTERS FROM LUCY'
Als je er later bij bent gekomen, het niet in je spam kon vinden of nog geen tijd had om het te lezen, hier een link naar enkele van mijn eerdere brieven.

COPYRIGHT 2024 Practically Perfect B.V.