Dear ,

Hoe gaat het met je?
Als dit je eerste letter is, welkom! Als dit niet je eerste keer is, bedankt dat je bij me blijft.

Aan iedereen die het me zo vriendelijk vroeg: ik voel me nu wat sterker, dank je wel. 
Bedankt ook voor al jullie reacties op mijn laatste letter, No. 6. Het was inspirerend en troostend om jullie gedachten over het belang van rust te lezen. 

In deze, Letter No. 7 vertel ik over mijn highs and lows van het opvoeden van tieners. Misschien is mijn timing spot on en heb je deze tips NU nodig!
Of misschien is het verstandig dat je ze bewaart voor de toekomst.
Als jouw kinderen al ouder zijn of je geen ouder of verzorger bent, vraag ik me af of je jezelf als tiener herkent in mijn woorden.

Zoals gewoonlijk zijn er inspiratietips in overvloed. Deze keer deel ik enkele van mijn favoriete nieuwsbrieven, plus een podcast en twee fantastische films.

Ik hoop dat je het leuk vindt! 

p.s. vergeet niet dat je tot 31 maart hebt om me je vragen voor Laura Lynne Jackson te sturen!  

Liefs,

Lucy

X

Hello dear ,

Ik zit in een café in het noorden van het eiland en neem de tijd om je te schrijven terwijl ik op Leia wacht. Elke zondagochtend gaat ze naar een kids club hier met meditatie, verhaaltjes en yoga. Ik vind het jammer dat ik niet mee mag doen. 😉 Het is een lange rit hiernaartoe, wat betekent dat het alleen maar zin heeft voor ons om ergens te gaan zitten en op haar te wachten, maar ik geniet ervan. Soms kom ik met Dinand en bespreken we de komende week en soms, zoals nu, kom ik alleen om wat te schrijven en te denken.

Vandaag ben ik een beetje moe na een kortere nacht. Jimi, onze zoon van 16 jaar had een feestje gisteravond en dat betekent dat onze ouderlijke taxiverplichtingen niet langer zijn beperkt tot enkel overdag, maar zich nu ook uitstrekken richting de vroege ochtenduren van het weekend. Het is een fascinerende fase om door te navigeren en hoewel we het al eens eerder hebben gedaan met onze oudste Dean, ben ik regelmatig verbaasd (en verbijsterd) over de uitdagingen die de tienerjaren kunnen brengen.

Aan de ene kant wordt het leven gemakkelijker met een tiener. Ze zorgen grotendeels voor zichzelf, gaan meer zelf ondernemen en ze genieten van meer volwassen gesprekken en momenten. Dit creëert een nieuwe, leuke dynamiek, maar het gaat helaas ook vaak gepaard met een door hormonen gevoede emotionele achtbaan, waarvan wij of ons kind niet weten waar het op een bepaalde dag heen zal gaan. Ach! Het avontuur van het opvoeden van een tiener! 🤪

Er zijn veel geweldige dagen maar er zijn ook dagen waar het lijkt alsof mijn zoon van plan is om zo dwars en onredelijk mogelijk te zijn. Maar ik kan me gelukkig troosten met het feit dat ook hier het perfecte ontwerp van de natuur over na heeft gedacht. Want de onvermijdelijke wrijving, spanning, frustratie en soms conflicten die zullen ontstaan, zijn ook een perfecte manier om zowel jou als je kind voor te bereiden op het uiteindelijke afscheid dat jullie beiden te wachten staat als het tijd is om hij/zij het nest te verlaten. Nadat Dinand en ik jarenlang de dag hadden gevreesd dat Dean uit huis zou gaan, wisten we, toen het eindelijk zover was, dat het precies de juiste timing was. Na een paar jaar van wat voelde als eindeloze onderhandelingen over huisregels en curfews was het tijd voor Dean zijn eigen gang te gaan. Dit betekende natuurlijk niet dat toen het moment kwam het niet ongelooflijk moeilijk was of dat wij hem niet nog steeds vreselijk missen. Ik voelde me de eerste maand na zijn vertrek alsof ik een stomp in mijn maag had gekregen. Maar met de tijd begon dat gevoel te vervagen en werd het vervangen door een gevoel van geluk en trots toen hij deelde wat hij aan het doen was en hoeveel lol hij had.

Nu onze jongste zoon dit jaar ook 13 wordt, wordt dit het jaar waarin we weer twee tieners thuis hebben. En wat ik zo interessant vind is het feit dat elk kind zo anders is en zijn eigen gebruiksaanwijzing heeft. Het is volgens mij onze taak als ouders om de handleiding voor elk kind te proberen te ontdekken, ontcijferen, begrijpen, vertrouwen erin te hebben en toe te passen. Een bepaalde aanpak kan voor de ene briljant werken, maar voor de andere helemaal niet en zo ben ik tot het besef gekomen dat, ook al voel ik me nu ervaren als moeder van vier kinderen, ik nog iedere dag groei en leer. 

Ondanks de unieke mysteries van elk kind, zijn er een paar tips om The Terrible Teens te overleven, die ik gaandeweg heb opgepikt, waar je nu of misschien later wat aan hebt.

Disclaimer: dit zijn enkele van de dingen die voor ons hebben gewerkt, of tenminste een deel van de tijd. 😉

1. Nummer één - de biggie, vat het niet persoonlijk op. Een van de levenslessen die ik in alle aspecten van mijn leven probeer toe te passen, maar zeker van essentieel belang bij de opvoeding van een tiener. Het kan heel erg moeilijk zijn wanneer het kind dat ooit dacht dat de zon door jou opkwam en onderging, jou (althans aan de oppervlakte) niet meer waardeert op de manier die je zou willen. Na veel zelf gecreëerd lijden heb ik geleerd dat het is niet hun bedoeling om je expres niet te respecteren of te kwetsen. Het is gewoon vaak een nogal onhandige manier om de navelstreng los te maken en te zien waar de grenzen liggen.

2. Whatever happens, blijf praten - De ouder zijn van een tiener is een uitdaging, de tiener zijn nog meer. In verbinding blijven is essentieel, want mijn gevoel zegt dat zorgelijke dingen kunnen gebeuren als een gevoel van disconnectie ontstaat. Je zult problemen niet helemaal kunnen vermijden, maar als je kind weet dat hij/zij zonder angst met je kan praten en je in vertrouwen kan nemen, dan staan jullie samen veel sterker. Een praktische tip – als je iets lastigs te bespreken hebt of je wil pijlen hoe het echt met je kind gaat, ga dan samen rijden in de auto en breng het dan ter sprake. Het is verbazingwekkend hoeveel opener je kind kan zijn als hij of zij je niet in de ogen hoeft te kijken als hij of zij praat.

3. Wees duidelijk over regels en alle afspraken die je samen maakt en schrijf ze gewoon op als nodig. Ik ben de tel kwijtgeraakt van de vele ongelooflijk frustrerende momenten waarop ik weet dat ik iets met mijn kind heb besproken of afgesproken, en letterlijk geen uur later ontkent hij alle kennis van zo’n gesprek. Of misschien nog erger: ze zijn erin geslaagd om je woorden te verdraaien en op een wonderbaarlijke wijze tot een totaal andere conclusie te komen! Ik heb geleerd om niet alleen heel duidelijk te zijn in wat ik zeg maar zelfs, als het over iets heel belangrijks gaat, wat we hebben besproken op papier te zetten en mijn kind vragen het te ondertekenen als bevestiging dat hij alles begrepen heeft. Ik weet dat dit over the top klinkt, maar geloof me het helpt. Natuurlijk kan ik niet garanderen dat zelfs dan je zoon of dochter nog steeds alle kennis van een dergelijke overeenkomst zal ontkennen en de hond zal beschuldigen van identiteitsfraude, maar toch werkt het vaak.

4. Over regels gesproken… Wat jouw regels zijn laat ik natuurlijk aan jou over. Maar ik heb twee tips: pick your battles en laat ze 's nachts niet hun mobieltje in hun slaapkamer hebben. Ik ben soms verbaasd als ik zie hoeveel berichten, zelfs van heel jonge kinderen, letterlijk midden in de nacht binnenkomen – en ik bedoel drie of vier uur ’s nachts! De fear of missing out voor kinderen is HUGE op deze leeftijd, maar het belang van een goede nachtrust nog groter. Dit is een regel die ons op bepaalde momenten erg unpopular maakte, maar toen Dean eenmaal het huis uit was, bedankte hij me dat ik hem 's nachts niet zijn telefoon op zijn kamer had laten hebben toen hij jonger was, omdat hij besefte dat hij anders nooit zou hebben geslapen.

5. De kracht van een simple hug... ahhh mijn lievelingstip. 😊 Ik geef veel knuffels, niet alleen in de leuke momenten, maar ook in de boze, gefrustreerde momenten. Vaak als de emoties hoog oplopen, raken we allemaal wel eens in een impasse, die meestal leidt tot het nog verder escaleren van een ruzie of discussie. De simpele woorden ‘wil je een knuffel?’ zijn de perfecte om je kind jouw liefde te laten voelen en een lifeline te geven uit de emotie naar kalmere grond, waar een oplossing meer mogelijk is. Ik heb gemerkt dat het werkt bij kinderen van alle leeftijden. Ik heb het zelfs met succes gebruikt met Dinand. ;) Soms is een knuffel toch alles wat we nodig hebben. Ik schreef hier enkele jaren geleden een Instagram-post over, misschien vind je het leuk om te lezen.

6. Hou de vibes hoog: Er zullen momenten zijn dat je tiener je gek maakt, maar ik heb ontdekt dat het de sleutel is om te proberen een positieve vibe te houden... zelfs als je moet doen alsof. Ik probeer bijvoorbeeld mijn tieners elke dag veel complimenten te geven, ook wanneer de inspiratie schaars is, “Je sprak de kat zo lief aan daarnet. Goed gedaan!” 😅 Plus momenten van quality time samen zijn nog steeds superbelangrijk, ook als jouw ideeën in eerste instantie worden beantwoord met een niks meer dan een zucht. Net als bij jongere kinderen heb ik ontdekt dat meestal de eenvoudigste dingen het beste werken. Samen een spelletje spelen of een serie of film kijken is favoriet (zij mogen kiezen) met iets lekkers erbij. Deze gouden momenten, tussen alle andere uitdagende, helpen echt.

7. Onderhandelingen – De tienerjaren, vooral 15-17, zijn jaren vol discussies en onderhandelingen. Onderhandelingen over regels, feestjes, geld, alles! Zoals elke goede zakenvrouw je zal vertellen, is kalm blijven de sleutel. En een resultaat dat voor beide partijen gunstig is, is de basis van een succesvol, langdurig partnership. Vaak willen we heel verschillende dingen, maar ik houd altijd mijn ultieme doel voor ogen en dat is dat mijn kind gelukkig is, samen met mijn instinct om hem veilig en gezond te houden. Wat voor ons echt werkt is de rollen omdraaien en te vragen ‘wat stel jij voor?’ Of nog beter: ‘wat zou jij doen als jij ons was?’ Ik heb ontdekt dat als ik mijn kind zijn wensen qua afspraken laat voorstellen, zijn eigen suggesties vaak conservatiever zijn dan die welke ik in mijn hoofd had!! Dit is natuurlijk top secret insider info dus wees alsjeblieft discreet met deze. 😉

8. En last but not definitely least: dit zijn niet de jaren om koppig of trots te zijn. Wat er in deze jaren gebeurt kan bepalen hoe je kind zich in de toekomst voelt over thuiskomen. Daarom erken ik het als dingen niet goed gaan en ik verontschuldig me als ik fouten maak. Mama weet het vaak het beste, maar zeker niet altijd, en mijn kinderen laten zien dat ik mijn fouten erken, is voor mij belangrijker dan er nooit een te maken. Ik realiseerde me dat ik mijn eigen ouders pas veel later als imperfecte en dus volkomen normale mensen, buiten mama en papa om had gezien. Ik zou ze beter (en eerder) begrepen hebben als ik dat had gedaan. Daarom herinner ik mijn kinderen er vaak aan dat ik ook gewoon een mens ben die haar best doet en het soms mis heeft. Dit is volgens mij een fundamenteel stukje wijsheid dat we onze kinderen en onszelf kunnen meegeven. Op die momenten voel ik een verzachting en een gevoel van begrip en respect en dat voelt niet alleen gezond maar ook heel liefdevol.

Als er momenten zijn waarop geen van mijn tactieken werken, herinner ik mezelf dat de meeste dingen slechts een fase zijn. Voor je het weet gaan ze het huis uit en voel je je in je maag gestampt met een mengeling van verdriet, liefde, nostalgie en trots. Dus als je nu dreigt te verdrinken in het moeras van tienerterreur, zijn mijn finale woorden van troost simpel: hang on in there, this too shall pass. 

Als jij tips voor me hebt, ontvang ik ze graag: lucy@lucywoesthoff.com

Alle hulp en wijsheid is welkom!

P.S.
Vond je deze Letter from Lucy leuk? Voel je dan vrij om hem door te sturen naar een vriend(in) waarvan je denkt dat die er ook van zou kunnen genieten. Zij kunnen zich hier ook aanmelden om deel uit te maken van onze little gang.  

Bedankt voor het lezen en delen.

Iran e-Man op NOWNESS

Naghmeh Pour regisseert een visueel gedicht geweven uit de rijkdom van Iran en werkt samen met Iraanse kunstenaars om de vrouwenrevolutie te steunen. 
Ongelooflijk krachtig en mooi.

Bekijk de film gratis hier.

Alle winst wordt gedoneerd aan de mensenrechtenorganisatie Abdorrahman Boroumand Centre, die de vrouwenbeweging in Iran ondersteunt. 

Maudie

Maudie vertelt het verhaal van het bitterzoete huwelijk van Nova Scotian folk artist Maud Lewis & Everett Lewis, haar ruige ongeletterde visboer. 
Actors Sally Hawkins en Ethan Hawke zijn allebei geweldig, maar het is Sally Hawkins wie took my breath away met haar performance. 
Een mooie en verdrietige film, die me geïnspireerd heeft om meer te lezen over Maud en haar werk. Bedankt voor de tip Donata van der Rassel! 

Ik heb de film gehuurd via Apple TV, maar het is ook te huur via youtube. 

Podcast 'Happy Place' met Katherine May

In deze chat praten Fearne Cotton en Katherine May, een bestsellerauteur, over het belang van het cultiveren van rustige momenten die alleen voor jou zijn. Katherine legt uit dat alleen zijn niet altijd betekent dat je je eenzaam voelt, en dat we kunnen leren van hoe de natuur zich terugtrekt en bloeit door de seizoenen heen.

Ze bespreken ook waarom we tegenwoordig moeite hebben om toe te geven dat we het mis hebben, en hoe we beter kunnen leren om nieuwsgierig te blijven naar verschillende ervaringen en meningen door gemeenschap te cultiveren.

Daarnaast praat Katherine over haar persoonlijke ervaring met het ontdekken van haar autisme op latere leeftijd.

Luister de podcast hier.

Het verlaten van Instagram introduceerde me in de wereld van het maken van een nieuwsbrief, waar ik dol op ben! Maar ik ontvang ze ook graag van anderen.
Hier zijn enkele van mijn huidige favorieten. 

De beste stukjes van deze prachtige website gewijd aan 'Nurturing the Nurturers' direct in je inbox. 

Vind hier meer inspirerende woorden die ik heb verzameld. 

ONTDEK ALLE 'LETTERS FROM LUCY'
Als je er later bij bent gekomen, het niet in je spam kon vinden of nog geen tijd had om het te lezen, hier een link naar al mijn brieven.

COPYRIGHT 2023 Practically Perfect B.V.