Buongiorno ,

Ik hoop dat alles goed met je gaat! 

Dit keer een letter uit Florence, waar ik net was met Dinand om onze 14e huwelijksdag te vieren. Geïnspireerd door de romantische omgeving, schrijf ik over Dinand's huwelijksaanzoek(en), het belang van tijd samen en de krachtige schoonheid van een mid-life awakening, in plaats van een crisis. 

Qua inspiratie heb ik een hele lijst tips voor je verzameld. 😊 Er zijn boeken, een verhaaltje over mijn contact met Tina Turner, podcasts, een Netflix serie, enkele van de dingen die jullie 'wish you had known when you were younger' en natuurlijk ook mijn favoriete Florence tips. 

Tot slot, heb ik ook mijn Wedding Pinterest bord gedeeld voor iedereen die op zoek is naar inspiratie voor hun grote dag of misschien gewoon een mooie witte jurk. 😉 

Maar eerst een kort videodagboek van onze trip.
Kijk tot het einde... Dinand gaat weer op één knie. 🙌

Pak er een cup of tea bij, scroll down en enjoy!

Love, Lucy

Lieve ,

Deze keer schrijf ik je met veel plezier vanuit Florence, waar ik met Dinand twee nachten ben om onze trouwdag te vieren. Het is hier nog vroeg en de stad ontwaakt langzaam, gewekt door dubbele espresso's en het opera-achtige geroep van de bouwvakkers aan het werk aan de overkant van de straat. Florence of Firenze als de locals zeggen, is onze favoriete stad en een plaats van gelukkige herinneringen. We bezochten de stad voor het eerst in 2017 met een paar vrienden die de stad goed kenden en die ons de beste rondleiding gaven door alles wat Florence te bieden heeft: ongelooflijke kunst, architectuur, eten en geschiedenis.

We kwamen in 2018 met z’n tweeën terug en Dinand verraste me door me opnieuw ten huwelijk te vragen. Het was niet geheel onverwacht. We hadden het idee besproken om alles opnieuw te doen, ter viering van ons 10-jarig huwelijksjubileum, en nadat ik hem jarenlang had geplaagd dat hij de eerste keer dat hij me vroeg (in 2008) niet op één knie was gegaan - om eerlijk te zijn had hij een kleine Dean in zijn armen, wat het erg moeilijk maakte - overtrof hij zichzelf door dit keer op de meest romantische plek het wél te doen.

Hij had (ik heb geen idee hoe!) de priester van de Basiliek van Santo Spirito kunnen overhalen om ons tweeën binnen te laten in hun afgesloten, privétuin. Een tuin die prachtig verborgen en bewaard lag, alsof de tijd had stilgestaan, achter de eeuwenoude muren van de kerk. Dit is dezelfde tuin waarin een adolescente Michelangelo ooit zat en peinsde tijdens zijn verblijf in dezelfde kerk als student. Je kunt je dus voorstellen dat er een bijzondere energie in de lucht hangt. Ik kan weinig specialere plaatsen bedenken om een aanzoek te doen. Goed gedaan Woesthoff, goed gedaan. 😉

Ik zei natuurlijk ‘ja’ en we hadden zes maanden later een simpele, intieme ceremonie en diner met een kleine groep vrienden en alle kinderen. Het was een middag vol met alleen de beste elementen van een bruiloft, dus zonder alle andere stress en gedoe. Volgend jaar vieren we ons 15 jaar huwelijk (Crystal, ik heb het gegoogeld ;) en 20 jaar samen, dus we gaan zeker weer 'trouwen'. Ik ben al een beetje aan het dagdromen over wat ik zal dragen. Ik speel met de gedachte van een wit pak en hoed in de stijl van Bianca Jagger. Iets zegt mij dat het perfecte ensemble zou zijn voor de derde keer ja zeggen. Of ik iets onder het jasje doe of gewoon Bianca’s voorbeeld volg en niks meer toevoeg dan mijn birthday suit is de vraag die ik nog moet uitzoeken. 😉

We zijn maar twee dagen in de stad, maar man wat zijn deze dagen fijn! La dolce vita, zoals de Italianen dat zo mooi zeggen. We bezoeken enkele oude favorieten, terwijl we ook op zoek gaan naar nieuwe (een aantal van onze tips heb ik verder in deze brief gedeeld). Florence is voor ons dus een heel romantische plek om onze jaren samen te vieren, maar laten we eerlijk zijn, een luie ochtend zonder de kids is fantastisch anywhere! Dit is onze eerste reis weg met z'n tweeën in bijna drie jaar en dus voelt elke seconde geweldig en precious. We hadden het al twee keer eerder gepland en consequent afgezegd, want soms staat het leven dit soort traktaties in de weg en dat is gewoon wat het is. Maar we bleven plannen, want het belang van tijd samen, zonder kinderen, vinden we superbelangrijk. We hebben het gewoon nodig.

Eigenlijk zijn er, zo heb ik ontdekt, een paar geheimen voor een gelukkige relatie en grappig genoeg hebben ze allemaal te maken met tijd en zijn ze allemaal even belangrijk. De drie t's: Tijd alleen, Tijd apart EN Tijd samen. Het lijkt misschien tegenstrijdig, maar blijkbaar hebben we een beetje van alle drie nodig om het gevoel te hebben dat we floreren. Het is waar, het kan soms een uitdaging zijn om ruimte tussen de dagelijkse drukte te vinden voor alle drie, maar als deze ingrediënten kunnen bestaan, dan is het resultaat een magische mix van inspiratie, vrijheid en diepe verbondenheid. Ik heb het gevoel dat dit misschien de definitie is van echte liefde.

Voordat ik terugga naar Dinand voor nog een dagje renaissance-schoonheid en een overdose aan koolhydraten, wil ik je bedanken als je me een reactie stuurde op mijn laatste brief (nr. 11) over mijn people pleasing neigingen en mijn pogingen om mijn ware stem te bevrijden. De reacties waren overweldigend en prachtig. Ik vind het niet erg je te vertellen dat ik eigenlijk heel zenuwachtig was voor de laatste brief. Het voelde zo persoonlijk en kwetsbaar en telkens als ik mezelf zo deel, maak ik me zorgen voordat het openbaar wordt. Ik had het (heel erg) met het uitbrengen van mijn boek en ik heb het ook met elk podcast interview dat ik doe. Er is een groot gevoel van 'oeps, wat als ik deze keer toch te ver ben gegaan en net iets te veel van mezelf heb onthuld' en dan wil ik wegrennen en me verstoppen! Maar dan is het ook elke keer dat ik achteraf zo blij ben dat ik toch doorgezet heb. Letter nr. 11 was weer hetzelfde, omdat het erop lijkt dat zo velen van ons zich door dezelfde vragen en uitdagingen heen werken. Wat voelde als een heel persoonlijk, bijna geheim deel van mezelf blijkt iets heel herkenbaars en normaal te zijn. En dat onze worstelingen toch niet zo uniek zijn, vind ik troostend en humbling. Het ondersteunt mijn overtuiging dat we allemaal zoveel meer op elkaar lijken dan we denken. Zoals mijn vriendin Lisette zei (die ook deze letters ontwerpt): 'Het zijn vaak de meest persoonlijke dingen, die ook het meest universeel zijn' en dat vind ik een prachtige gedachte.

De vele reacties van 'dit hadden mijn woorden kunnen zijn!' kwamen van veel verschillende soorten vrouwen. Maar het viel me op dat ze bijna allemaal eind dertig/begin veertig en ouder waren. Het zette me aan het denken over deze fase in het leven van een vrouw en hoe het lijkt dat velen van ons zich op hetzelfde pad bevinden. Het blijkt dat we allemaal een beetje moe worden van de patronen en conditioneringen die we hebben aangenomen en waarachter we ons misschien hebben verscholen, en dat we toch allemaal op weg zijn naar een meer authentieke en eerlijke manier van zijn.

Er is een prachtige quote 'het enige gewicht dat een vrouw boven de 40 moet verliezen is het gewicht van de verwachtingen van anderen' en het voelt versterkend en ook ongelooflijk gezond, alsof het ook onze natuurlijke bestemming is om te denken 'fuck it, ik kies nu voor wie ik echt ben’. Als dit niet een van de grootste geschenken is van het bereiken van deze leeftijd, dan weet ik niet wat wel. Ondanks wat onze westerse maatschappij ons wil doen geloven dat onze macht als vrouw in deze levensfase afneemt, ervaar ik nu precies het tegenovergestelde. Wat ik zie en voel is de ongelooflijke power, veerkracht en mogelijkheden van deze levensfase. Ik zie nu dat vrouwen in 'mid life' formidabele en wijze wezens zijn. We hebben geleefd en geleerd en nu zijn we nog meer aan het afleren en leven. We zijn onszelf aan het (her)ontdekken. Dit is geen 'midlife crisis' maar een midlife awakening! 

Maar zo'n ontwaken gaat niet alleen over me, myself and I. In een van de brieven die ik ontving stond een vraag over de dunne lijn tussen zelfontwikkeling/zelfliefde en (spiritueel) narcisme. Het is een terechte vraag. Ik maak me ook zorgen over het groeiende gevoel van individualisme, in de maatschappij en zeker ook in de spirituele gemeenschap. Spiritualiteit vraagt je naar binnen te kijken, maar niet met het doel om alleen om jezelf te geven.

Persoonlijk wil ik graag begrijpen wat me triggert en waarom. Ik wil uitzoeken welk pijn, trauma of verhaal nog in mij leeft zodat ik aan de slag kan gaan, met het doel om zo vrij en liefdevol mogelijk te kunnen leven. Niet alleen ten gunste van mezelf, maar voor het collectief - de grotere eenheid waar we allemaal deel van uitmaken. Voor de mensen die we kennen en evenzeer voor de mensen die we niet kennen. Love is the way. Het doel is dus niet 'ik' maar 'wij', met liefde. Precies zoals als bij een huwelijk bedenk ik me nu. 😊 En bij deze laatste gedachte, wil ik een van mijn favoriete citaten met jullie delen. Het vat veel van wat ik hierboven heb geprobeerd te zeggen samen in een paar mooie zinnen. Ha ha.

'De ontwikkeling van een vrouw van prinses tot priesteres wordt gekenmerkt door de erkenning dat het leven niet langer om haar draait. Haar gedachten en handelingen verschuiven van gericht op wat ze kan Krijgen naar onderzoek naar wat ze kan Geven. Ze begint te begrijpen dat het Leven er niet alleen is om haar te dienen, maar dat zij er is om het Leven te dienen, terwijl ze wordt ingewijd in een heilige verantwoordelijkheid voor de impact van haar belichaming – haar elke ademhaling, woord en gebaar wordt een overdracht van haar onderlinge verbondenheid met de wereld om haar heen.' (Bron onbekend).

Prachtig toch? Laat me weten of het resoneert met je. 

Ok, ci vado! Ciao bella/bello!

Con amore

P.S.
Vond je deze Letter from Lucy leuk? Voel je dan vrij om hem door te sturen naar een vriend(in) waarvan je denkt dat die er ook van zou kunnen genieten. Zij kunnen zich hier ook aanmelden om deel uit te maken van onze little gang.  

Bedankt voor het lezen en delen. De volgende editie is op 18 juni 2023! See you then! 

"My legacy is that I stayed on course... from the beginning to the end, because I believed in something inside of me." Tina Turner 

Drie heel verschillende boeken - allemaal met het doel je te inspireren om een voller, bewuster en creatiever leven te leiden.

EXTRA TIP
By the way er staat een heel interessant artikel in The Guardian hierover. What makes me happy now: not drinking lees je hier.

2. My Love Story, Tina Turner
Ik had het voorrecht om een paar keer met Tina Turner te spreken. Ik zal het niet spannender maken dan het was. Mijn toenmalige baas was Tina's publicist en ze belde af en toe naar kantoor om hem te spreken en wij maakten een praatje en dan verbond ik haar door. Het waren hele korte gesprekken maar wat me altijd is bijgebleven is hoe aardig en beleefd ze was en ook hoe het mogelijk is om zelfs iemands mega-charisma door een telefoonlijn te voelen stromen. Ik ben altijd een fan geweest en om via mijn werk een beetje dichter bij haar te kunnen staan als artiest en persoon voelde, en voelt, als een geweldig voorrecht. Haar boek 'My Love Story' is een intieme kijk op haar leven, carrière, persoonlijke uitdagingen en overwinningen en haar spirituele ontwaken. Leuker en inspirerender dan dit worden ze niet.
Thank you for the music Tina. 💜

Zie hier een van mijn favoriete clips van Tina in volle glorie:

1. Quit Like a Woman, Holly Whittaker  2. My Love Story, Tina Turner  3. The Creative Act: A Way of Being, Rick Rubin

In het belang van transparantie heb ik hier affiliate links gedeeld voor deze boeken, wat betekent dat ik een klein bedrag ontvang als je toevallig via deze link bestelt, zonder extra kosten voor jou. 

Het is ook goed voor je om te weten dat geen van de tips die ik deel in mijn letters betaald zijn. Als dat op enig moment in de toekomst verandert, laat ik je dat natuurlijk weten. 

Hier zijn twee van de podcasts die ik onlangs heb beluisterd en waar ik van heb genoten. 

Oké, confession time: Ik had nog niets van de Bridgerton serie gezien en ik hoorde pas over Netflix's 'Queen Charlotte' toen ik de hoofdrolspelers op de cover van de Nederlandse Vogue zag en ik dacht, ik neem een kijkje.
Lang verhaal kort: ik vond het geweldig. Ontroerend, entertaining, grappig, een lust voor het oog met de meest waanzinnige kostuums en haren, briljante personages, maar bovenal een prachtig verhaal over liefde. 
p.s. De muziek is ook zo briljant gedaan. Denk aan Alicia Key's 'If I Ain't Got You' en 'Nobody Gets Me' van SZA omgetoverd door een majestueus strijkkwartet. Prachtig! Je kunt alles vinden op Spotify. 

In Letter No.11 vroeg ik je om de dingen waarvan je zou willen dat je ze had geweten toen je jonger was met me te delen. Hier zijn een paar van de parels van wijsheid die jullie mij stuurde.

* Je hoeft niet te wachten tot je ouder bent om bezig te zijn met spirituele ontwikkeling. 

* Elke crisis een cadeautje in zich verborgen heeft. In het Engels zou dat dan iets worden als: Every crisis has a gift hidden inside, find people and tools to unwrap it.

* Alles is vergankelijk. Good times, jammer genoeg & bad times ook gelukkig weer - alles gaat voorbij.

* Wees zuinig op goede vriendschappen, beëindig de mindere.

Vorig jaar vroeg Vogue me mijn must-see tips te delen voor mijn favoriete stad Florence. 
 Hieronder zie je de tips. Voor het hele artikel klik hier.

Cibrèo is één van de beste restaurants waar ik ooit ben geweest. Het bestaat sinds 1979 en is precies wat je van een klassiek Italiaans familierestaurant verwacht: een beetje die ouderwetse sfeer, ietwat donkere belichting en perfecte service. Het eten is pretentieloos en klassiek, zeer verfijnd en delicaat. Alles wordt met zoveel passie en talent gemaakt. Echt een heel speciale plek.
Toen wij daar de eerste keer kwamen en zeiden dat we vegetarisch zijn, zag ik de schrik op het gezicht van de hostess. Maar ze nam het aan als een uitdaging. We hebben nog nooit zo lekker vegetarisch gegeten.

We slapen het liefst in SoprArno Suites. Het is meer een soort eigen palazzo dan een hotel; de karaktervolle suites zijn stuk voor stuk prachtig. Ook is het personeel supervriendelijk en de locatie top; je vindt ze in het hart van de stad.

Andere plekjes die tot onze favorieten behoren zijn Trattoria Cammillo, Locale voor pre-diner cocktails, L’OV Osteria voor vegetarisch en veganistisch eten en Carduccio Firenze voor biologisch eten en sapjes – perfect na een overdosis pasta en ijs.

Op de terugweg zit m’n tas vaak voller. Ik breng in Firenze altijd een bezoekje aan Santa Maria Novella om mijn favoriete pot pourri in te slaan. Dat is de oudste – en waarschijnlijk ook mooiste – apotheek ter wereld. Ook leuk: ‘window shopping’ op de Ponte Vecchio, de vintage juwelen zijn prachtig. En sneakerwinkel SOTF. Dinand koop daar áltijd iets voor zichzelf of de jongens.

[Tekst]

ONTDEK ALLE 'LETTERS FROM LUCY'
Als je er later bij bent gekomen, het niet in je spam kon vinden of nog geen tijd had om het te lezen, hier een link naar al mijn brieven.

COPYRIGHT 2023 Practically Perfect B.V.