Lieve jij,

Hoe gaat het met je? I hope that life is treating you kindly. 

Ik ga deze keer iets nieuws proberen. In tegenstelling tot de meeste van mijn andere brieven, ga ik bondig zijn en gelijk met de deur in huis vallen. Ok, here goes…Dit zal een van de laatste letters zijn die ik je voorlopig schrijf. 

Please let me explain. 

Misschien ben je er al vanaf het begin bij of misschien heb je je nog maar net aangemeld, maar het is alweer twee jaar geleden dat ik ben begonnen met letters schrijven. Ik wilde gewoon mooie dingen delen die ik had gelezen of gezien en ik wilde, als ik heel eerlijk ben, me minder eenzaam voelen. Het klinkt zwaar, maar ik was op dat moment 1,5 jaar hier op het eiland en voelde me behoorlijk verloren. Ik miste mijn oude leven in Nederland en vrienden had ik nog niet gemaakt. Ik was op zoek naar iets positiefs en oprechts en toen Instagram ook als een minder fijn plekje voelde om te zijn, besloot ik het heft in eigen handen te nemen en brieven te gaan schrijven naar iedereen die ze wilde ontvangen. Letters from the heart, simpele verhalen uit het dagelijks leven. Een alternatief voor alle zelfhulp content met ‘antwoorden’, maar in plaats daarvan eerlijke gedachten, worstelingen en vragen, aangevuld met leuke inspirerende tips.

Behalve dit oorspronkelijke idee, begon ik helemaal zonder plan. Ik dacht dat ik een paar maanden naar je zou schrijven, misschien een jaar tops. Ik dacht niet na over de tijd die het in beslag zou nemen. Of over het geregel dat het zou betekenen. Ik wilde dat mijn letters gratis zouden zijn, maar ik heb niet stilgestaan bij de kosten die het met zich mee zou brengen. Achteraf niet zo slim, wel lekker spontaan! Ik wilde gewoon iets moois creëren en het werd al snel mijn passie. Zeven dagen per week ben ik bezig geweest met ideeën om met je te delen en ik heb boek-, film- en reistips verzameld als een fanatieke ekster. En wat klein begon, groeide snel. Ik had nooit verwacht dat onze vriendschapsgroep zo groot en zo fijn zou worden. Door jullie te schrijven voel ik me net iets minder alleen op de wereld, echt waar. Dank je wel hiervoor. 💜 

Nu zijn we 40 letters verder en ik heb al een tijd het gevoel dat dingen moeten veranderen. Ik ben bang dat dit de Tweeling in me is, altijd op zoek naar het volgende stipje aan de horizon. Ik wil 'Letters' niet loslaten en ook niet persé veranderen, maar ik zou ze wel nog leuker en krachtiger willen maken. Ik zou ook graag het contact dat we hebben online en liefst ook offline uitbreiden. Plus, na twee jaar in mijn eentje te creëren, heb ik wat steun van anderen nodig. Daarom heb ik me het afgelopen jaar verdiept in nieuwe ideeën, vormen en de samenstelling van een klein team. Ik heb met veel getalenteerde mensen gesproken en heb in mijn hoofd zoveel potentiële routes bewandeld, maar om de een of andere reden heb ik (nog) niet een manier kunnen vinden die voor mij helemaal goed voelt. En dat verraste me, waarom voelt het niet goed aan? Ik zit met mezelf daarover in de knoop. Dus mijn intuïtie zegt: verander van koers. Zoek de authenticiteit weer op. Even alles op hold zetten.

Ergens voelt pauzeren een beetje als falen, want iedereen om me heen lijkt zo te knallen met hun projecten. En het liefst wil ik niemand teleurstellen (weet je nog, ik ben een ‘recovering people pleaser’). Maar ik wil eerlijk zijn, tegen jou en tegen mezelf. Ik weet ook dat ik niets te bewijzen heb en daarom wil ik nu diep graven. Wat wil ik echt doen, voorbij de verwachtingen (vooral mijn eigen)? In het verleden, wanneer ik geconfronteerd werd met een uitdaging op mijn weg, was mijn manier van omgaan ‘gewoon doorbijten en door’. Full steam ahead. Nu voel ik bij alles dat ik even niets moet doen. Even durven los te laten en stil te staan.

Het proces van de afgelopen maanden heeft me één ding heel duidelijk gemaakt. Mijn letters zijn een precious iets, zoals misschien alle dingen die rechtstreeks uit het hart komen. Ze zijn superbelangrijk voor me, dus ik ga mezelf de ruimte geven om af te stemmen op wat er nu moet komen. Ik ben niet zozeer op zoek naar een oplossing, maar naar helderheid, wat dat ook mag zijn. Ik realiseer me nu dat dit net zo goed een creatieve daad is als elke andere.

Ik zal nog één brief versturen voor Kerst, omdat ik de kans niet wil missen om je een mooie tijd te wensen en dan zet ik het schrijven van letters voor onbepaalde tijd op pauze. Of om bij de wijsheid van de seizoenen te blijven, stop ik ze in hun bed voor een winterslaap. Ik hoop echt dat het niet het einde is, maar juist het begin van iets nieuws. De tijd zal het leren. For every end, a new beginning?

Het goede nieuws is dat de pauze me de ruimte zal geven om te werken aan een aantal boekideeën die ik al heel lang in mijn hoofd heb. Het eerste is een ‘Letters from Lucy’ boek, dat -als alles volgens plan verloopt- volgend jaar klaar zal zijn.

Je zult dus zeker weer van me horen, ik weet alleen nog niet wanneer. Misschien zijn we nu, na bijna twee jaar samen, klaar om de stap te zetten naar een echte volwassen vriendschap, wat betekent dat je de komende drie maanden misschien niets van me hoort en dan neem ik ineens vier keer in één week contact met je op. 😉 Echte vriendschappen kunnen dat aan wanneer de fundering sterk genoeg is om het te dragen en dat voel ik ook bij jou. Ik hoop dat het voor jou net zo voelt.

Voel je vrij om contact te houden maar please bear with me, want ik zal over het algemeen wat meer offline zijn. Ik schrijf je weer over twee weken voor de voorlopig laatste keer, maar ik wil jullie nu alvast allemaal heel erg bedanken voor al jullie support en liefde en ook voor alle duizenden brieven die ik de afgelopen twee jaar terug heb gekregen. Het spijt me zo dat ik ze niet allemaal heb kunnen beantwoorden, ik heb ze wel allemaal gelezen.

Dank je wel dat je mijn penpal bent. Ik hou van je. Tot 22 december!

“Goede vrienden zijn als sterren. Je ziet ze niet altijd, maar je weet dat ze er altijd zijn.” 

'For it is in giving that we receive' - St. Francis of Assisi

1. Jess Wheeler

Ik heb Jess Wheeler onlangs ontdekt en ben verliefd geworden op haar kettingen. Prachtige, handgemaakte hangers in zilver of messing die de natuur vertegenwoordigen - kies uit een walnoot, beukennoot, amandel of steranijs. Je ontvangt je hanger aan een prachtig handgeverfd zijden koord in een handgemaakt houten doosje. Ik koos de beukennoot hanger voor mezelf omdat de beukenboom me aan Engeland doet denken, maar toen ik de symboliek opzocht ontdekte ik dit: 'De beuk kondigt een tijd aan waarin we in onze ware kracht stappen als een persoon van vrede en integriteit. Het woord beuk is ook synoniem voor “boek” en “brief” in het Oud-Engels, Germaans en Slavisch'. 

Ik zie het als een teken. 💌

2. Sam&voor alle kinderen

Voor mij is Kerstmis een magische tijd van het jaar. Een tijd om na te denken, om dankbaar te zijn en vooral een tijd om te geven. Deze decembermaand denk ik nog meer dan anders aan de honderdduizenden kinderen die in Nederland in armoede leven en hun gezinnen. Ik vind het onacceptabel dat kinderarmoede bestaat en ik wil proberen te helpen, doe je mee? Sam& voor alle kinderen is een petitie gestart om mensen bewust te maken van de omvang en impact van het probleem en de overheid aan te moedigen om meer te investeren om dit groeiende probleem op te lossen. Ze hebben minstens 40.000 handtekeningen nodig om impact te maken, zou je alsjeblieft even de tijd willen nemen om te tekenen? Dankjewel alvast. 

3. Meditatie met Tara Brach – ‘Taking in the Goodness’

Dit is een cadeautje van mij aan jou. Als je van geleide meditaties houdt en je geroepen voelt door de titel 'Taking in the Goodness', dan zeg ik: ga zitten, sluit je ogen en begin.

L x

Things I have watched and loved...

1. The Eternal Memory (Pathe Thuis)  (La memoria infinita)

De film volgt de relatie van de Chileense journalist Augusto Góngora en de Chileense actrice Paulina Urrutia. Augusto en Paulina zijn al 25 jaar samen en verliefd op elkaar. Acht jaar geleden veranderde hun leven voorgoed door Augusto's diagnose van Alzheimer. Een prachtige, hartverscheurende en ook inspirerende documentaire over Alzheimer, liefde, intimiteit en de kracht en troost van humor, zelfs op de moeilijkste momenten. Diep ontroerend. Ik heb gehuild en gelachen. 

2.  Dune Prophecy (HBO Max)

Jimi & Che hebben geweigerd om dit met mij te kijken, omdat ze bang zijn dat het niet zo goed zal zijn als de Dune-films en hun angst is terecht. Het is niet zo goed als de films. Maar als je van sciencefiction houdt, van Frank Herbert's Dune Universum en/of van de Dune-films, dan denk ik dat het absoluut goed genoeg is om je te blijven boeien. Ik ben in ieder geval mega geïntrigeerd door de oorsprong van de Bene Gesserit Sisterhood. Er is elke zondag een nieuwe aflevering.

3. Legend of the Guardians, The Owls of Ga'Hoole

Dit is al een beetje een oldie (uitgebracht in 2010), maar ik heb het een paar avonden geleden opnieuw bekeken met de kinderen en het is nog steeds fantastisch. Het volgt het avontuur van Soren, een jonge kerkuil, die wordt ontvoerd door de kwaadaardige ‘Pure Ones’. Nadat hij is ontsnapt, moeten hij en zijn vrienden proberen de legendarische Wachters van Ga'Hoole te vinden om de rest van de gevangen uilen te redden. We werden allemaal weggeblazen door wat een prachtige film het is. De animatie is amazing en helemaal niet gedateerd. Leia (8) is niet altijd een held als het om spannende films gaat, maar afgezien van één vechtscène waarbij ze haar hoofd onder de deken stak, vond ze het ook geweldig. Een tip voor de kerstvakantie.

4. Our Oceans (Netflix)

Wij houden van een goede natuurdocumentaire en deze prachtige serie, ingesproken door de voormalige Amerikaanse president Barack Obama, is hier een hit bij ons allemaal. Elke aflevering verkent een van de vijf oceanen en de verhalen en beelden zijn niet normaal indrukkwekkend. Een perfecte tip om met het hele gezin te bekijken.

Twee van de boeken op mijn nachtkastje voor de komende winterse weken...

1. Winteren, Katherine May

De subtitel zegt het al. ‘De kracht van rust en afzondering in moeilijke tijden’.

Zou dit de perfecte inspiratie zijn voor mijn winterslaap?

2. Wolf, Lara Taveirne

Lara Taveirne is eind twintig als haar broertje Wolf op zijn achttiende plots verdwijnt en niks meer van zich laat horen. Een half jaar later wordt hij gevonden, levenloos, in de Laplandse bossen. Vastgemaakt aan zijn lichaam zit een notitieboek, met daarin het verslag van zijn laatste reis naar het Noorderlicht. Wolf had schrijver willen worden, Lara werd het. In Wolf blikt ze, tien jaar later en met het dagboek in de aanslag, terug op de gebeurtenis en hun jeugd in een gezin van vijf kinderen. Ik heb het gevoel dat dit een boek is dat je lang bijblijft.

P.S. In het belang van transparantie heb ik hier een affiliate link gedeeld. Wat betekent dat ik een klein bedrag ontvang als je toevallig via deze link bestelt, zonder extra kosten voor jou. Het is ook goed voor je om te weten dat geen van de tips die ik deel in mijn letters betaald zijn. Als dat op enig moment in de toekomst verandert, laat ik je dat natuurlijk weten.

'What is done in love is done well.' - Vincent van Gogh

Volg me hier op Pinterest voor meer meer kunstinspiratie.

Ben je net nieuw of heb je de laatste letter gemist? Et voilà!

COPYRIGHT 2024 Practically Perfect B.V.