Foto credits: Linda Wit / JAN Magazine

Lieve ,

Vandaag schrijf ik jullie vanaf mijn bureau thuis, dagdromend over de afgelopen twee weken en alle gekte en geluk. Het is een speciale, inspirerende tijd voor ons als gezin en we hebben veel met elkaar gesproken over het volgen van je hart. Hier gaat mijn letter van vandaag over. 

Zoals altijd is er genoeg inspiratie die ik met jullie moest delen! Ik heb prachtige, levensveranderende boeken gelezen. Een briljante nieuwe podcastserie ontdekt en ook nieuwe muziek gedownload.

Ik wilde ook een van de helende middelen die ik dagelijks gebruik met je delen als tip en by popular request, heb ik er ook een favoriet familierecept in gezet.

Ik hoop dat je het mooi vindt!

Love,

Lucy

Dear you, 

Sinds mijn laatste letter bevind ik me in een wervelwind van actie en spanning, allemaal bekende kenmerken van de 'never a dull moment-trein’ die ook wel KANE wordt genoemd. Na een pauze van tien jaar was ik vergeten hoe dat was en ik kon niet anders dan meegesleurd worden in alle opwinding en geluk. Daarom hoop ik dat jullie het me niet kwalijk nemen dat mijn brief deze week opnieuw is geïnspireerd door alle gebeurtenissen van de afgelopen twee weken.

De reacties, althans degene die wij hebben ontvangen, waren zo mooi, positief en hartverwarmend. Volgens mij is de magie van creatie wanneer je de ontvanger iets laat voelen over zijn of haar eigen leven en dat jij als maker slechts een klein onderdeel wordt van iets veel groter en essentiëler. Dit is wat de documentaire over de band leek te doen met de mensen die ernaar keken. A trip down memory lane was iets wat ik vaak hoorde.

Natuurlijk weet ik dat er velen zijn die niet zo enthousiast waren als wij en niet blij waren met alle media-aandacht, maar één van de trucjes die ik in de afgelopen twintig jaar heb geleerd is dat slechte (of goede) feedback alleen voor jou bestaat als je het daadwerkelijk hoort of leest. Dus de dagen dat ik online alle reacties opzocht en las zijn gelukkig allang voorbij.

De laatste keer dat ik in die val trapte was rondom de release van mijn boek in 2020. Laten we het lezen van elke comment op Bol(.com) een beginnersfout noemen. 😅 Maar het was een belangrijk leermoment. Er zijn waarschijnlijk veel mensen die immuun zijn voor harde woorden en oordelen, maar ik ken mezelf. Ik ben een zachte, gevoelige spons en daarom is het beter voor mij om zoveel mogelijk negativiteit te filteren uit de energie die ik ontvang. Of zoals Walt Whitman dat ooit zo mooi zei: “Keep your face always toward the sunshine—and shadows will fall behind you.”   

Toch wisten sommigen van jullie via Instagram en deze letters me te bereiken met jullie gevoelens over de serie en ze waren oprecht prachtig om te lezen. Eén van de thema's die bijzonder leek te resoneren was Dinands vermogen om zijn hart te volgen. Het zette me aan het denken over hoe ik door de jaren heen het mijne heb gevolgd of misschien niet heb gevolgd. 

Ik geloof dat we allemaal worden geboren als natuurlijke 'hartvolgers', maar dat sommigen van ons beter in staat zijn om dit instinct om te zetten in actie. Veel anderen, helaas, leren al vroeg dat het een lastig pad kan zijn om te bewandelen. Want hoezeer de wereld ook zegt dat authenticiteit en dromen najagen wordt gewaardeerd, zien we toch vaak in de praktijk dat zulke gedrag niet (meteen) wordt beloond, zeker in een land zoals Nederland. Om iets nieuws, bijzonders of gewoon anders te maken in een maatschappij die ‘normaal doen’ zo hoog stelt, heb je een bepaald soort vastberadenheid en vuur nodig. En een dikke huid. 

Ik heb het voorrecht gehad om met veel artiesten te werken en één ding hebben ze allemaal gemeen: een onverschrokken toewijding aan hun missie. Het lijkt bijna een voorwaarde om succesvol te zijn. En toch is publieke opinie onvoorspelbaar en complex. We zijn dol op talent en succes, maar er is ook een dunne lijn tussen gezien worden als een ster/artiest of een 'arrogante kwal'. Op een gegeven moment valt bijna iedereen (even) uit de gratie. Voor de één is drive een kwaliteit, voor de ander is het een afknapper. Iedereen heeft er zijn eigen kijk op en brengt zijn eigen verhaal mee. Het is onmogelijk om iedereen te behagen. I’ll be honest, ook bij mij kan iemands gedrevenheid en ambitie soms overkomen als onsympathiek en iets hards. Maar ik weet dat dit meestal meer over mij zegt dan over de persoon in kwestie. Het maakt blijkbaar iets in mij los. Misschien een ingewikkeld gevoel van de wens dat ik ook meer onbevreesd voor mijzelf en mijn dromen zou willen kiezen.  

Begrijp me niet verkeerd, dit is geen pr-verhaal voor Dinand. 😉 Ja, ik ben helemaal verliefd en dat betekent dat ik hem juist in al zijn perfectie en imperfectie zie. Hij kan heel veeleisend zijn, ongemakkelijk eerlijk, bloody koppig en vooral ongeduldig, maar door deze documentaire ben ik hem nog beter gaan begrijpen en, kennelijk is het mogelijk, nog meer gaan waarderen. Ik leer van hem. Dat hij zo voor zijn hart durft te kiezen boven wat anderen van die keuzes vinden, is voor mij als herstellende people pleaser een revolutionaire daad en iets waar ik naar streef. Hoewel zijn persoonlijkheid en pad misschien anders zijn dan die van mij en jou, herinnert hij mij eraan dat we misschien toch niet zo verschillend zijn. Want ik geloof dat het de missie is van al onze zielen om trouw te zijn aan onszelf, volledig en compleet, in welke vorm en op welke manier dat ook van ons wordt gevraagd.

Hij wist toevallig al heel vroeg hoe hij trouw kon zijn aan zichzelf en heeft er altijd alles aan gedaan om dit te blijven. Ik ben misschien wat inconsequenter geweest door de jaren heen, maar het nemen van leaps of faith geïnspireerd door mijn hart is niet helemaal nieuw. Ik zou immers niet met Dinand zijn als ik niet bijna 20 jaar geleden had besloten om zo’n sprong te maken en naar Nederland te verhuizen.

Gelukkig ontdek ik nu veel regelmatiger en met meer helderheid waar mijn hart echt naar verlangt. Als er ooit een geval was van beter laat dan nooit, dan geldt dat zeker hiervoor. Want het is nooit te laat om het roer om te gooien, prioriteiten te verleggen en trouwer te zijn aan jezelf. Toch maak ik mijn keuzes niet zonder compromis. Als moeder heb ik niet het gevoel dat ik nu de optie heb om zo volledig vastberaden te zijn in mijn zoektocht. Maar dat is helemaal oké, ik creëer langzaam meer ruimte voor mezelf en mijn missie. Babystapjes die leiden naar grotere stappen is blijkbaar mijn pad. Althans, voor nu. 😉

Maar is het niet narcistisch en egoïstisch om zo single-mindedly je hart te volgen? Het is een vraag die ook bij mij opkomt en het intrigeert me waar ik dit idee vandaan heb? Ik denk dat het zeker een gedachte is die vaker voorkomt bij vrouwen en ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat het een idee is dat met opzet in ons leven is geroepen om ons op een bepaalde plek te houden. Een gevoel van plicht tegenover iets onzichtbaars, om de roep van ons pure potentieel te beperken.

Natuurlijk zijn sommige mensen gewoon klootzakken, maar de missie om naar je hart te handelen is iets puurs en prachtigs. Ik denk dat het allemaal afhangt van hoe je het benadert. Ik heb ooit een quote gelezen (bron onbekend) en het is me altijd bijgebleven. “De truc is om om iedereen te geven terwijl het je niet kan schelen wat ze van jou vinden”. Het is niet makkelijk om een balans te vinden tussen het eren van je ware zelf in een wereld die dat niet altijd waardeert, terwijl je ook heel veel geeft om dezelfde wereld en het welzijn van iedereen daarin. Toch ben ik ervan overtuigd dat dit de sleutel is tot een authentiek, liefdevol leven. Het is eigenlijk heel simpel: luister naar je hart, maar houd het ook open voor anderen. Mijn gevoel zegt dat het één tot het ander leidt.

Eén van de meest voorkomende dingen waar mensen op hun sterfbed spijt van hebben, is dat ze hadden gewild dat ze zich minder zorgen hadden gemaakt over wat mensen over hen dachten en dat ze meer hun dromen hadden gevolgd. Dat ze meer hadden liefgehad. We kennen ze allemaal - het leven is kort, carpe diem, pluk de dag enz., clichés zeker, maar ze resoneren niet voor niets met ons op een dieper niveau. We weten dat ze waar zijn. De urgentie is echt. Dinand heeft het altijd gevoeld en ik voel het nu meer dan ooit. Ik wil geen spijt hebben als het mijn tijd is om te gaan en ik weet bijna zeker dat jij dat ook niet wilt. Er is dus geen tijd te verliezen! En met dit in gedachten is er nog één vraag te stellen, what are you waiting for? 😉

p.s.
Vond je deze Letter from Lucy leuk? Voel je dan vrij om hem door te sturen naar een vriend(in) waarvan je denkt dat die er ook van zou kunnen genieten. Zij kunnen zich hier ook aanmelden om deel uit te maken van onze little gang.  

Bedankt voor het lezen en delen. De volgende editie is op 22 oktober 2023! See you then! 

In het woordenboek wordt een altaar gedefinieerd als 'een tafel of plaats die dient als een centrum van aanbidding of ritueel'. Ik heb altijd al kleine altaartjes in huis gehad met foto’s enz. maar een altaar alleen voor mij is iets nieuws. Te midden van de dagelijkse beslommeringen wilde ik thuis een sacred space creëren, waar ik me kan verbinden met mezelf. Ik steek de kaars en wat wierook aan en dan word ik stil en sluit mijn ogen. Vaak leg ik een hand op mijn hart. Ik laat elk gevoel dat naar boven komt gewoon zijn. Soms is het een gevoel van dankbaarheid, meestal van liefde en vaak een gevoel van vragen om begeleiding en steun. Ik gebruik het ook om na te denken over de mensen die zijn overleden en wat ik de wereld toewens. 

Ik was niet per se sceptisch voordat ik met deze oefening begon - ik bedoel, ik hou van dit soort dingen - maar ik had niet verwacht dat het zich zou ontwikkelen tot zo'n bron van liefde en heling voor mij. En daarom ben ik er beschermend over. Ik ben over weinig dingen streng, maar ik laat mijn altaar door niemand anders aanraken. Het is alleen voor mij. 😇 

Ik heb toevallig een prachtig oud Javaans altaar gevonden, maar eigenlijk is elke opzet goed. De ruimte mooi maken maakt deel uit van het proces, maar het gaat meer om de betekenis van de stukken die je er neerzet dan om hoe het eruit ziet. Ik vind het trouwens leuk om de mijne regelmatig te veranderen, afhankelijk van hoe ik me voel. Op dit moment ligt er het as van mijn oma, Japanse wierook, een rozenkwarts kristal en een liefdesbrief van Dinand.

Hier zijn nog wat inspiratie tips voor het creëren van jouw altaar:

1. Ik ben dol op de kunst van Monica Moreno. Ik heb ook één van haar kleine godinnenbakjes op mijn altaar staan - met wat gedroogde bloemen van mijn trouwdag.

2. Een foto van je jongere zelf - ik geloof enorm in de kracht van innerlijk kinderwerk. Het is iets waar ik nu veel mee bezig ben en het is geweldig. Als je het gevoel hebt dat het iets is dat met je resoneert, is een foto op je altaar een gemakkelijke manier om een dagelijkse verbinding met je kleinere zelf te maken.

3. Ik vond mijn Javaanse altaar op de antiekmarkt op het Lange Voorhout in Den Haag. Snuffelen op markten en in kringloopwinkels op zoek naar schatten maakt allemaal deel uit van de magie. Er zijn ook veel altaren online te vinden - bijvoorbeeld op Etsy.

4. Paardenbloem paperweight - ik kocht de mijne bij Hafod Grange maar je kunt ze overal op Etsy vinden. Er is iets sprookjesachtig aan, wat perfect voelt voor het altaar.

5. Ik heb één van deze Bodhi meditatiekussens voor mijn altaar liggen. Fijn om te gebruiken en ook mooi. 

6. Stenen, schelpen, bladeren, bloemen, veren - alles uit de natuur is welkom. Mijn zoon Che vond deze hartsteen tijdens een wandeling op het Engelse platteland. Je begrijpt dat ik het mee naar huis moest nemen en op mijn altaar leggen.

Foto credits: Tryntsje Nauta / Nijgh en Van Ditmar

1. De Fontein - Ik laat elk deel eerst volledig landen voordat ik verder ga, dus ik heb het nog niet helemaal uit, maar dit is misschien wel één van de meest eye opening boeken die ik in lange tijd heb gelezen. Vol met 'aha'-momenten over mijn familiegeschiedenis en hoe dat mijn huidige leven beïnvloedt. Powerful stuff.

2.Poor - Een krachtig en inspirerend verhaal over opgroeien in armoede en met verslaafde ouders. In een wereld waarin steeds meer kinderen in armoede opgroeien, is dit zulk belangrijk leesvoer. p.s. Ik steun graag Nationaal Fonds Kinderhulp in NL voor al het geweldige werk dat ze op dit gebied doen.  

3. B - Waar moet ik beginnen? Dit boek nam mijn hart, kneep erin, rekte het uit en stopte het weer terug, voor altijd veranderd. Het is een prachtige, hartverscheurende ode aan Berend - de jonge zoon van de schrijfster die in 2020 overleed. Een naakt, breathtaking portret van verlies, rouw en liefde. 

p.s. In het belang van transparantie heb ik hier affiliate links gedeeld voor deze boeken. Wat betekent dat ik een klein bedrag ontvang als je toevallig via deze link bestelt, zonder extra kosten voor jou. Het is ook goed voor je om te weten dat geen van de tips die ik deel in mijn letters betaald zijn. Als dat op enig moment in de toekomst verandert, laat ik je dat natuurlijk weten. x

1.  Wiser Than Me Een nieuwe ontdekking waarin acteur Julia Louis - Dreyfuss oudere vrouwen spreekt en hun wijsheden deelt met de luisteraars. Zo verfrissend, zo nodig. Ik ben deze serie aan het binge-luisteren, omdat elk gesprek zo anders maar zo waardevol is. Luister tot het einde om te horen hoe Julia haar 89-jarige moeder belt om elk gesprek te bespreken. Zo lief en mooi.

p.s. gebruik de vooruitspoelknop voor de reclames.😉

2. Mijn favoriet Cleo Sol  heeft in twee weken tijd twee nieuwe albums uitgebracht. Wat een cadeau! De eerste is Heaven en de tweede is Gold. Zelfvertrouwen en liefde zijn de hoofdthema's - letterlijk muziek in mijn oren.

Laat ik beginnen door te zeggen dat dit bananenbrood niet bepaald gezond is - het bevat boter en suiker - en het is eigenlijk een cake, maar het is absoluut heerlijk en zal je huis vullen met het soort geuren waar iedereen van gaat kwijlen. Van mijn familie moet ik het elke zondag maken, met als reden dat ik alle bruine overrijpe bananen moet opmaken, maar eerlijk gezegd is dat een smoesje.

Het is gewoon heel erg lekker.

Ik heb het originele recept vertaald en een beetje aangepast (zie hieronder) om glutenvrij meel te gebruiken, wat voor mij beter werkt, en ik gebruik kokosbloemsuiker in plaats van standaard. Ook gebruik ik soms meer yoghurt in plaats van een ei. Griekse yoghurt op plantaardige basis werkt ook goed.

Je kunt het brood in plakjes invriezen als je wilt, maar het blijft sowieso een week goed als je het in de koelkast bewaart. Als je liever een gezondere optie hebt, heb ik onderaan een link naar een recept opgenomen. Laat je me weten hoe het uitpakt?

p.s. O ja, sorry voor de foto. Ik was helaas iets te langzaam voor een volledige after foto 😉 

Dit is een vertaling en een iets gewijzigde versie van dit originele recept van Sally's Baking Addiction. En hier is een gezondere variant.

Ben je net nieuw of heb je een letter gemist? Blader door my archive of love letters. Hieronder deel ik de laatste 3 met je:

ONTDEK ALLE 'LETTERS FROM LUCY'
Als je er later bij bent gekomen, het niet in je spam kon vinden of nog geen tijd had om het te lezen, hier een link naar al mijn brieven.

COPYRIGHT 2023 Practically Perfect B.V.